Page 142 - Inleiding
P. 142
Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)
Het was zo ver gekomen dat ik van de baas een verbod kreeg om nog in de kantine te gaan
eten bij het andere personeel (omdat ik zonder dat ik het wist blijkbaar aangesteld was als
meestergast) en in de ploegendienst mocht ik zelf geen eetpauze nemen.
Gelukkig was ik tevreden over het feit dat ik die productiestraat, als ze stilgevallen was redelijk
snel terug aan het werk kreeg door de fotocellen die door de trilling niet meer correct gericht
stonden, terug te corrigeren.
Maar tóch bleef die machine op onverwachte momenten volledig stilvallen, en deze pannes
bleven maar voor vele uren productieverlies zorgen.
Dit was voor mij als ervaren polyvalent werknemer onmogelijk ‘logisch’ te verklaren en tijdens
het zoeken naar de oorzaak van deze ‘pannes’ ontdekte ik dat de oorzaak lag bij de
stikmachine die de patronen op het donsdeken moest stikken!
Als die stikmachine stilviel vielen ook voorgaande onderdelen automatisch stil.
Het stilleggen van de ganse lijn bij de panne van één onderdeel is natuurlijk een goede (veilige)
reactie om zoveel mogelijk kostelijke verliezen en schade te beperken.
Maar hoe kwam die stikmachine toch steeds in de problemen kort nadat de hiervoor
aangestelde onderhoudsmekaniekers ze hersteld hadden?
Het was steeds het zélfde zich herhalende probleem…
Regelmatig braken verschillende naalden van de stikmachine!!!
De oorzaak was vlug gevonden.
Die in paniek rondlopende baas kon zijn handen niet thuishouden van de knopjes die
instonden voor de goede afregeling en sturing van de stikmachine.
De stikmachine kon maximum 9 meter donsdeken per minuut afwerken, maar dat was nooit
snel genoeg voor die baas.
Telkens hij voorbij de machine liep en opmerkte dat deze nog ‘vlot’ aan het draaien (stikken)
was, kon hij niet nalaten om het knopje van de snelheid ‘IETSJE’ op te voeren! Tot op het
moment dat de naalden niet meer konden volgen en kapot braken rond de productie-
opdrijving tot 11 à 12 meter per minuut.
Resultaat: die baas had nog méér paniek omdat het systeem wéér een uur of langer stil lag
natuurlijk, en de schuld? Ja die lag dan niet bij ‘hem’ maar bij het ‘niet capabel’ personeel!
Hij wilde maar niet aanvaarden dat 9m/minuut de max. toegelaten snelheid was, leerde niet
uit zijn fouten, en blééf telkens opnieuw de productie ‘opdrijven’ tot de machine het begaf!
141
