Page 45 - HOOFDPERSONEN IN DE ZAAK DE LAERE

30. FRANS DE LAERE NAAR HET ASSISENHOF VERWEZEN.

Bij arrest van 20 september 1949 werd Frans De Laere naar het Hof van Assisen verwezen.
Het zal evenwel november 1950 worden - dus meer dan een jaar later - vooraleer de beklaagde voor
het Hof en de jury ter verantwoording wordt geroepen.

Volgens de onderzoeksrechtmacht was De Laere dus schuldig aan deze weerzinwekkende
roofmoord. In die veronderstelling kunnen we aan de hand van de "Akte van Beschuldiging" een
zeer trouw beeld brengen van de wedersamenstelling van deze misdaad.

De Laere - al dan niet in gezelschap van een ander persoon - treedt binnen in de winkel van
Jeannette Standaert en sluit achter zich veiligheidshalve de deur.
Hij - die dus door zijn tante gevreesd wordt - wordt met open armen ontvangen en uitgenodigd bij
haar in de woonkamer plaats te nemen. Tante Jeannette vult een keteltje met water om hem een
tasje echte "bonen- koffie" aan te bieden.
Maar zo ver laat De Laere het niet komen. Terwijl de juwelierster met gebogen hoofd rustig zit te
naaien, neemt hij ongezien een bijl uit zijn zak en slaat toe. Tijdens de slachting gelukt hij er in de
sleuteltjes van de secretaire te bemachtigen, breekt de deur open, rooft de inhoud, steekt dan de
bebloede bijl op zak en neemt de vlucht.
De Laere is blijkbaar zo onder de indruk van het afschuwelijke gebeuren dat hij de sleutel van de
winkeldeur bij het verlaten van het huis op zak steekt.
Zo belandt hij te Antwerpen om zich vervolgens met de tram naar Temse te begeven waar hij het
bijltje te voorschijn haalt en het ongemerkt terug in de kolenkelder legt.
Wanneer hij vaststelt dat de sleutel van de winkel deur in zijn bezit is, krijgt hij een soort angst en
beraamt meteen een plan om deze bij de eerste de beste gelegenheid in het huis van de misdaad
achter te laten. Die kans wordt hem geboden bij de verkoop van de inboedel.
Met zijn vrouw bevindt hij zich op de slaapkamer van tante Jeannette en weet daar ongezien de
sleutel onder een tapijtje te verbergen. Van die verkoop maakt hij verder nog gebruik om de
“opengebroken" secretaire - die eigenlijk ten zijne laste kan spreken - voor goed te doen verdwijnen
door ze zelf aan te kopen.
Enkele tijd later stelt De Laere plots tot zijn grote verwondering vast dat hij verdacht wordt de
moord gepleegd te hebben. In de plaats van het wapen van de misdaad te doen verdwijnen, zoekt
hij naar een veiliger oplossing en weet alzo van de bevriende Kreiskommandatur af te dwingen dat
het gerechtelijk onderzoek in zijn richting wordt stopgezet...

Objectiever kan de wedersamenstelling van de feiten niet worden weergegeven. De verdediging die
de herziening van het proces- De Laere vroeg, zal dit later, “een meesterwerk van onlogische
redenering" noemen.

45