Page 23 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Een ‘angstvergroter’ voor gevoelige kinderen is bijvoorbeeld de volgende ervaring.

Tijdens de Chirokampen was het de gewoonte dat er voor de kinderen op een onverwacht
moment een ‘nachtspel’ was.
Dit werd door de proost (aalmoezenier) en de leiding georganiseerd en de onbewuste kinderen
werden hiervoor dagen op voorhand ’s avonds als het donker werd, op voorbereid via allerlei
griezelverhalen over zogezegde ‘feiten’ die zich in die omgeving hadden voorgedaan.
Een ontsnapte moordenaar die zich in de omgeving zou verschuilen… een sekte die kinderen
offerde of dergelijke.

Op een nacht startte onverwacht het nachtspel dat me als gevoelig kind vreselijk

traumatiseerde.
We lagen rustig in de grote tent op onze strozak te slapen toen we plots wakker werden van
een luide schreeuw met vervolgens het weg- deinend hulpgeroep van een kind. Dit was door
de leiding op voorhand afgesproken met die betreffende jongen die perfect zijn rol speelde en
in deze context dus goed zijn zwijgplicht had vervuld. De rest was dus onwetend van deze
‘geheime’ afspraak.

Wat was er gebeurd? ‘Getuigen’ hadden gezien dat één van ons met strozak en al onder de
zijwand van de tent naar buiten werd getrokken en ‘ontvoerd’ was. Inderdaad was die strozak
ook tussenuit onze strozakken verdwenen.
Een paar ogenblikken later werden we naar buiten geroepen voor een schouwspel dat zich op
een nabijgelegen heuvel afspeelde.

De buiten staande kinderen zagen in de verte een groepje ‘blijkbaar biddende’ mensen rond
een groot vuur staan. Het bidden was niet te verstaan, maar het gemompel dat te horen was,

was in ieder geval ‘griezelig’.
Het plotse wakker schieten van die schreeuw… de voorbereidende griezelverhalen… het
hulpgeroep van een vriend… de schrik…
Ik durfde gewoon niet met de rest naar buiten gaan om naar het schouwspel te kijken, maar
kreeg zo’n vreselijke schrik dat ik letterlijk lag te ‘DAVEREN VAN SCHRIK’ met laken en deken
volledig over mij getrokken! Ik bleef schuddend liggen en de leider moest me uit mijn bed
sleuren omdat ik niet alleen mocht achterblijven bij dit nachtspel.

De schrik werd alleen maar erger toen in dat schouwspel precies een kind werd ‘geofferd’, en
aan de kreten te horen moest dat ons vriendje zijn!
Onze opdracht: We moesten hem gaan proberen redden uit de handen van die sekte vóór het
te laat was en ik werd verplicht om mee te gaan zoeken met de rest van de groep… die
nachtelijke bossen in!

22