Page 196 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Op Electrabel was een contactpersoon aangesteld die we konden aanspreken als we met
vragen zaten (waar is het magazijn? Hoe kom ik aan materiaal en gereedschap? Waar is de

kleedkamer, eetzaal? Hoe kom ik aan stelling? enz.)
Die contactpersoon was een hoogmoedig man die een hele dag rondliep met een dikke sigaar
of een dampende pijp in zijn mond. Zijn bijnaam binnen Electrabel was niet voor niets ‘De
Pijp!”

Onze opdracht:
A) Op een grote stookoven met 3 luchtinlaten, kleppen enz., alle kleppen en wat er aan hangt
volledig vernieuwen
B) Volledig rondom deze brander moeten 24 afstandsbedieningen voor de kleppen volledig

vervangen worden en op een andere wijze worden bevestigd.
We werkten er aan met 3 tot 5 personen (2 Turken, 1 Engelsman, en twee Belgen waaronder
ikzelf).

De PIJP:
Vanaf de eerste dag gaf hij ons al onder onze voeten omdat het niet vlug genoeg vooruit ging.

“Ge moet niet op een centimeter kijken! Ge moet alleen ‘zicht’ maken en snel vooruit gaan
want mijn baas is niet tevreden met jullie productie!”
(We wisten bij wijze van spreken nog niet waar de WC was, en het werk moest al gedaan zijn.)

Dus wij een systeem uitgedokterd om aan de PIJP zijn wensen te voldoen.
Ik nam maten, liet 2 mensen beginnen met het maken van nieuwe luchtinlaten en begon zelf
met de andere collegae de oude luchtinlaten te verwijderen.
Vorige ‘reparatie’ was zo slecht uitgevoerd, dat we méér werk hadden met het afbreken er van

dan met het maken van nieuwe!

De hoogmoedige PIJP had er blijkbaar ‘plezier’ in om ons tegen te werken. Als we zó bezig
waren moesten we zús werken en als we dan zús bezig waren moesten we zó werken. Door
zijn schuld zijn er vele uren verloren gegaan.
Die man speelde graag ‘grote baas’ zo te zien.

Ik liet niet meer met mijn voeten spelen en we hebben gewoon voortgewerkt op de manier die
voor ons snelst, gemakkelijkst, en veiligst was.

195