Page 57 - Inleiding
P. 57

Het pesten begon met ‘verwittigen’ en ‘dreigementen’.



                      Het verschil tussen het vakmanschap van een echte lasser t.o.v. mensen
               die dachten dat ze ‘gespecialiseerde lassers’ lassers waren, enkel omdat ze die

               titel droegen, was hier duidelijk zichtbaar. Dit verschil was niet alleen duidelijk
               zichtbaar voor de bazen, voor mij, en voor de collegae techniekers, maar ook
               voor de zogenaamde ‘gespecialiseerde lassers’ zélf.

                      De collegae lassers, die al decennia in hun droomwereld leefden dankzij
               de  betiteling ‘gespecialiseerd lasser’, het gebrek aan een baas, en hun
               onschendbaarheid als ‘statutaire’, werden hier plots van het ene moment op
               het andere wakker in de échte wereld van het vakmanschap.


                      Dat ik in de ogen van deze profiteurs een groot gevaar betekende voor
               hun luilekkerleventje en bijhorende lucratieve bijverdiensten, is dus heel
               begrijpelijk.
               Dat Jaloezie hier de kop opstak was óók heel begrijpelijk, want in dit soort
               situaties is jaloezie een menselijke reactie. Spijtig dat jaloerse mensen die zich
               niet kunnen bedwingen of die zich ongelukkig voelen omdat iemand anders het

               beter heeft op een bepaald vlak, vaak over gaan tot instinctief gedrag en zich
               gaan wreken via pesterij of andere daden die niet door de beugel kunnen.

                      De jaloerse collegae-lassers, en in eerste instantie Gilbert Ju., probeerden
               mij via allerlei verwittigingen en dreigementen, te dwingen om mij aan te
               passen aan ‘hun’ manier van werken. Ze wilden dat ik meewerkte aan hun
               lucratieve bezigheden die niets met de NMBS te maken hadden en dat ik die
               lucratieve bezigheden een hogere prioriteit zou geven dan opdrachten voor de

               NMBS.
               Ik weigerde steevast om mij met die dwingende ‘OPDRACHT’ van collega
               Gilbert Ju. bezig te houden!

                      Het protest van Gilbert Ju. begon met intimiderende uitspraken zoals
               “Jij stapt te vlug en moet trager stappen zoals wij, want dat zijn we hier niet
               gewoon. Je moet je aanpassen aan ons!”.

               De plaatselijke lassers waren inderdaad typische ‘sleepvoeters’.
               “in plaats van 1.5 uur aan zo’n lek te werken, moet je daar net zoals ons óók 3
               dagen aan werken, én de zelfde werkmethode gebruiken want als de baas
               ziet hoe vlug dat gedaan is, dan zullen wij ook op jouw manier moeten gaan
               werken, en dat willen we niet!”

               “JIJ MOET JE AANPASSEN AAN ONS, OF JE KRIJGT DIKKE PROBLEMEN!!!”


                ________________________________________________________________
                                                                    De pesters van het spoor           57
   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62