Page 86 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Bij een grote opdracht voor een waterzuiveringsstation of iets dergelijk was de opdracht in de
offerte dat hij RVS (roestvrij staal) bouten en moeren zou gebruiken. In die tijd was het gebruik

van RVS nog in een beginstadium en dus super duur.
Hij rekende wél de prijs voor RVS aan de klant maar in realiteit gebruikte hij gewoon Staal!
Een sjoemelaar eerste klas!

Hoe is het mogelijk, maar deze werkgever was er ook de oorzaak van dat we onze toenmalige
vertrouwde huisdokter de deur moesten wijzen om over te stappen naar een ‘correcte’
huisdokter. Waarom?

Op een bepaald moment tijdens het werken op mijn knieën ging ik rechtstaan en brak de

meniscus in mijn linker knie. De pijn was zo hevig dat ik nauwelijks kon gaan. Ik bleef nog een
paar dagen met deze pijn doorwerken, maar het trappen gaan enz. werd zo ondraaglijk dat ik
naar mijn toenmalige huisarts ging met de vraag om een voorschrift voor een RX- van mijn
linker knie.
Deze dokter ‘onderzocht’ mijn knie en antwoorde dat er niets mis mee was. Ik kreeg nog een
pijnstillertje voorgeschreven en kon gaan.

De pilletjes brachten geen jota op en de pijn bleef even erg!
Volgend doktersbezoek zelfde pijn en “Er is niets mee, zal wel over gaan!”.

Na enkele weken afzien zonder verbetering gaf deze dokter toe dat mijn ‘werkgever’ hem
telefonisch had gecontacteerd met de vermelding dat ik gemakkelijk kon voortwerken en hij
mij geen ziekenverlof mocht geven “OMDAT IK EEN KAROTTENTREKKER ZOU ZIJN!”.
Die dokter verklaarde dat dit de reden was waarom hij geen RX- wilde voorschrijven.

Omdat de pijn bleef aanhouden heeft hij na verloop van tijd dus toch maar (met tegenzin) dit
voorschrift gegeven.
Resultaat van die RX: de meniscus was inderdaad goed kapot en moest via een knie- operatie
verwijderd worden!
Daarop hebben we die ‘dokter’ de deur gewezen! Begrijpelijk toch?

85