Page 85 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Een griep kan iedereen krijgen en door een verkeerde beweging of werkzaamheden kan
iedereen een kapotte meniscus of zo krijgen waardoor een gepaste behandeling of operatie je

x- dagen buiten strijd brengt op de werkvloer!

Het resultaat van de moedige stap van mijn collegae was, dat die werkgever alle achterstallige
wettelijke verplichtingen (dertiende maand enz.) van voorbije x- jaren moest uitbetalen aan
àlle collegae, en dat dit via gerechtelijke weg werd opgevorderd door de vakbond!

Dat ik wist dat ik binnen de kortste keren ontslagen zou worden is in deze geen vraag, maar
vóór ik de grappige ontslagreden vermeld moet ik eerst nog enkele (al dan niet grappige)
verhaaltjes vertellen over de toestanden op de werkvloer.

Bij het giftige bedrijf Metallurgie Hoboken dat het personeel en heel de omgeving opzadelde
met loodvergiftiging, arseenvergiftiging enz. via de uitstoot van de schouwen, moesten de
filters in die gif- schouwen gekuist worden.

Geen enkel personeelslid van dat bedrijf of de er rond liggende bedrijven wilde zich hieraan

wagen. Mijn werkgever wél, en liefst via een goede omkoopsom in het zwart, ’s nachts en in
weekenden.
Natuurlijk deed hij dit zélf niet, maar zijn ‘domme slaafjes’ waren gemakkelijk te overtuigen om
dit ‘karweitje’ voor hem op te knappen. Aangezien hun lage lonen waren deze hiertoe
gemakkelijk te overtuigen door hen een beetje zwart loon voor te schotelen hé.
Over het (levens)‘gevaar’ werd gezwegen en voor hen was een gewoon mondkapje voldoende!
Ik ken zo een gast die in deze val trapte en in die hoge schouwen is gekropen om de giftige
filters te kuisen of vervangen buiten de normale werkuren. Hij was er fier op dat ‘hij’ die

goedverdienende bijverdiensten kreeg. Het was een stoere gezonde kerel die zonder
problemen rondliep met twee gasflessen op zijn schouders. Een aantal jaren later begon hij
ineens fysiek af te takelen en werd na decennia een wrak!
Intussen had de werkgever wél zijn grote persoonlijke winsten binnengerijfd natuurlijk!

De werkgever kon dus géén wettelijke premies uitbetalen wegens té weinig geld, maar hijzelf,
zijn vrouw en zijn kinderen werkten allemaal in de ‘bureau’ als (bedienden), en die kon hij wél

bijna jaarlijks een nieuwe ‘dure’ auto kopen!

84