Page 47 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Intimiderend gingen ze tussen hun vroegere ‘makkers’ staan om hen aan te manen geen
seconde op te kijken van hun werk!

Één van hen was zelf een délégué. Hij was bekend als de grootste ‘tafelklopper’ op de burelen
om ‘de mensen’ te verdedigen. Vanaf het moment dat hij ‘gepromoveerd’ was tot ploegbaas
veranderde hij in een échte nazi t.o.v. ‘de mensen’. Hij gaf zijn ontslag als délégué en liep
buiten de werkuren met een lange zwarte lederen jas rond!
Ik zie hem nog intimiderend rechtstaan tussen zo’n 10 lassers die op hun knieën zittend in een
ruimte van pakweg 64m², volop met dikke electroden aan het lassen waren. Geen enkele
durfde nog opkijken. Ze stikten bijna van de rook omdat er niet genoeg rookafzuiging was
voorzien.
Ik verwachte dan ook dat deze onderdrukten ook veel last zouden krijgen van lasogen!

Dit was het begin van het einde van de eenheid tussen de arbeiders, en het failliet van de eens
zo machtige scheepswerf.

In die tijd kreeg ik elke dag een fles melk mee naar mijn werk.
Grappig detail hierrond is dat we elk jaar naar een medisch onderzoek moesten bij de

bedrijfsarts (achteraf gezien blijkbaar geen al te slimme).
Ik dronk toen al jaren elke dag minstens een liter melk. Weet je wat zijn conclusie was na zo
een ‘medisch onderzoek’? “Je moet beginnen met melk te drinken!” en ik kon gaan.

Ik kan het niet laten om hier nog enkele herinneringen te vertellen aan die goede tijd.
Herinneringen die tonen hoe ik mij inspande (via mijn rebels karakter), om de ‘sfeer’ voor de
collegae positief te houden.

Als er ergens ‘spanning’ ontstond tussen een ploegbaas en een ‘ondergeschikte’ (kon ik ook
zijn) of tussen collegae onder elkaar, dan had ik daar enkele showtjes voor bedacht die ik soms
gebruikte naargelang de ‘toestand’ van het spanningsveld.
1) Beginnen jodelen of zingen.
2) Mijn luidruchtige Tarzan- kreet.
3) Het binnenwerk uit mijn veiligheidshelm verwijderen en alleen het buitenste deel op mijn
kop zetten, zodat die helm tot over mijn oren zakte. Vervolgens mijn vals gebit naar voor

steken, door de benen zakken en de aap spelen, vergezeld van allerlei apengeluidjes.

Die derde (grappige) optie had meest succes om de ‘spanning’ snel weg te nemen.

46