Page 34 - Inleiding
P. 34
Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)
Hoofdstuk 10: Ontdekking van de échte wereld Boelwerf ( augustus 1968 ->).
Een geluk bij dit ongeluk was, dat die periode volop lassers werden gezocht voor de Boelwerf
en een nog groter geluk dat de Boelwerf zélf voor de opleiding zorgde. Een opleiding van zo’n 3
maanden waarna we geschikt waren om het eenvoudigste laswerk te verrichten in de
productiehallen.
Een voordeel ook, dat deze scheepswerf de hoogste lonen betaalde in de wijde omgeving!
Mijn vader wreef dus in zijn handjes natuurlijk en schreef mij in als kandidaat lasser.
Ik had geluk en mocht onmiddellijk starten aan de opleiding.
Hier leek ik duidelijk ‘aanleg’ te hebben voor dit beroep en ik kon na de geslaagde opleiding
zonder enig probleem in de productie beginnen met een vast contract.
Nu kwam het grote keerpunt in mijn leven!
IK LEERDE MIJN LIEF (TOEKOMSTIGE VROUW) KENNEN EN DIE ERVARING WAS ZO PLEZANT,
DAT IK AL MIJN GOESTING OM EEN CELIBATAIR LEVEN TE GAAN LEIDEN ALS PRIESTER, PATER,
OF MISSIONARIS OVER DE BOEG GOOIDE!
Die lieve kussen… het hand in hand lopen… het onvoorwaardelijk vertrouwen… de échte liefde!
Als 74- plusser draag ik nog steeds de gevolgen van de in mijn kinderjaren opgelopen trauma’s,
maar dankzij mijn positief ingestelde geest, zelfkennis, en de steun van mijn super- echtgenote
kan ik deze gevolgen psychisch op een ‘positieve’ wijze de baas blijven.
De liefde die ik gans mijn leven had moeten missen, overviel me zo overweldigend. Mijn lief
dat me deze ‘oprechte’ liefde gaf wilde ik nooit meer kwijt raken en zij had de zelfde nood aan
bevrijding en échte liefde. Onze droom was zo vlug mogelijk trouwen en een eigen gezinnetje
starten. Een leven van huisje, tuintje, kindje, hondje…
Kortom, we droomden beiden van een ‘gelukkige en vrije’ toekomst samen, en zo snel
mogelijk.
We probeerden om te MOETEN trouwen (zoveel mogelijk boem boem doen zónder
voorbehoedmiddelen), maar dit wilde niet lukken.
33
