Page 37 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Wij waren elkaars eerste en enige échte liefde, en gans ons leven zijn we elkaar trouw (en ook
gelukkig) gebleven, alhoewel…

We moesten nog rekening houden met de onverwachte toenmalige wettelijk verplichte
legerdienst die me stond te wachten, omdat ik thuis weg was. Dit was het enige gevaar dat ons
ons geluk nog in de weg kon staan en eventueel vernietigen.

We waren een paar jaar getrouwd toen we eindelijk het grote geluk hadden om in verwachting
te zijn van een kindje.

Plots kreeg ik van de overheid het bericht dat ik zou opgeroepen worden voor mijn dienstplicht
die in die jaren 1 à 2 jaar kon duren en meestal in kazernes in Duitsland werd uitgevoerd.

Deze dienstplicht was in mijn geval al enkele jaren ‘uitgesteld’ omdat ik ‘kostwinner’ was voor
mijn ouders.
De wet was toen, dat je na een bepaald aantal jaren uitstel als ‘kostwinner’ vrijstelling kreeg
van militaire dienstplicht. Aangezien ik door te trouwen niet genoeg van die uitsteljaren als
‘kostwinner’ voor mijn ouders achter de rug had, werd ik verplicht om tóch mijn dienstplicht te
vervullen.

Ik heb toen ‘vrijstelling van de dienstplicht’ aangevraagd maar dit werd in eerste instantie
geweigerd. Ik kreeg wél de kans om deze aanvraag te gaan verantwoorden (al dan niet via een
advocaat) op het ministerie in Brussel.
Dat ben ik dan ook ‘persoonlijk’ gaan doen op het betreffende ministerie bij minister Paul
Vanden Boeynants en zijn team, zónder enige advocaat !
Mijn oprechte verantwoording voor de vraag om vrijstelling was de volgende.

“Ik en mijn vrouw zijn jong en gelukkig getrouwd… Ik ben de kostwinner van ons gezin en heb
zelf nà mijn trouwen tijdelijk elke maand een bedrag van mijn loon aan mijn moeder
geschonken ter ondersteuning… mijn vrouw is in blijde verwachting… Ik heb al vernomen hoe
het er in en rond de kazernes aan toegaat kwestie van ‘ontspanning’ enz…. De vrouwtjes van
plezier die rond de kazernes hun habitat hebben en wetende hoe zwak het vlees is… vanuit
mijn verantwoordelijkheidsgevoel zou ik het prille geluk van ons gezinnetje zeker niet op het
spel willen zetten door lange afwezigheden, eventuele misstappen ver van huis en/of een

scheiding… IK LEG DE VERANTWOORDELIJKHEID OM MIJN GEZINNETJE GELUKKIG TE HOUDEN
OF EVENTUEEL KAPOT TE MAKEN IN JULLIE HANDEN!”

36