Page 217 - Inleiding
P. 217

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Om 16u heeft de zélfde baas die de dag daarvoor gezegd had:
        “DAT MAG NIET MEER VOORVALLEN. HET EERSTE WAT IK MORGEN DOE IS DEZE SCHANDALIGE

        MANIER VAN WERKEN BIJ MIJN OVERSTE MELDEN EN IN HET VERVOLG MOET EN ZAL DIT MET
        EEN KRAAN GEBEUREN!”.
        Opnieuw de opdracht gegeven om de ventura’s op te trekken met een nylonkoord in plaats van
        met een kraan!!!
        Ik was blij dat ik géén overuren meer maakte.

        Volgende dag:
        Ik moest samen met een collega een paar pakkingen vervangen. We openden de buis en
        merkte dat deze nog gas transporteerde. Je zag de gasstroom en je rook hem duidelijk. Deze

        buis was zogezegd ‘VEILIG’ verklaard. 1 vonkje en we waren er misschien niet meer en was het
        gas giftig? We werden gewoon in het ongewisse gelaten!

        Na de middag met 2 collegae op een kleine stelling 35m. hoog aan de zijkant van de toren.
        Onze brigadier gaf duidelijke instructies en ‘alles was veilig’ want het werk was ‘door de FINA-
        verantwoordelijke vrijgegeven’ enz…


        Er moesten 2 zware kranen uiteen genomen worden voor controle.
        Ik had alle bouten van de ene kraan verwijderd en een collega had de tweede kraan ontbout.
        Met 2 mensen probeerden we al wringend en trekkend de kraan te openen maar dit ging niet…
        ze zat zo vast als een blok!
        Omdat de spindel niet door het wiel kwam trachtte een collega deze een beetje in- en uit- te
        draaien om de klep los te krijgen maar dit baatte dus niet, zelf met een hefboom tussen de
        flenzen van de kraan wringen lukte niet… alles bleef muurvast zitten!

        Ik stond op den duur bovenop een buis met mijn hoofd boven deze grote kraan te wringen en
        trekken aan dat wiel…
        De derde collega gaf me zo’n speciale stang met een haak aan (soort hefboom) die gebruikt
        wordt om een moeilijk draaiend kraanwiel met méér macht te kunnen manipuleren.
        Ik wou deze techniek toepassen, maar mijn collega (Umberto, een beer van een vent), nam de
        stang over en stak hem in het kraanwiel.


        Op het moment dat de collega aan de stang trok sprong de kraan met een knal uiteen. Het
        bovenstuk van ongeveer 60 kg. Vloog de lucht in en kwam terug op de stelling terecht. De
        klep zélf vloog de lucht in en viel 35 meter lager tot op de begane grond waar mensen
        rondliepen.
        Onze helmen waren gewoon verdwenen van de luchtdrukverplaatsing!


                                                                                                                 216
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222