Page 220 - Inleiding
P. 220
Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)
Deze collega heeft letterlijk zijn leven te danken aan zijn gewicht en postuur, anders was hij
onderdoor, of boven de reling gevlogen en niet blijven hangen.
Wij op onze beurt hebben ons leven te danken aan het feit dat Umberto uit eigen beweging
de fatale handeling van ons had overgenomen!
Stel u voor dat deze kraan uit elkaar zou gevlogen zijn op het moment dat we er bovenop
stonden te trekken en wringen om ze los te krijgen.
Van ons hoofd zou niet veel overgebleven zijn en we zouden 35 meter lager in het grind
terechtgekomen zijn. De openingen in de reling waren te groot volgens normale normen.
Hierop moesten alle werknemers van STORC MEC de werkzaamheden stoppen en in de
eetzaal gaan zitten in afwachting…
We zaten er allemaal behalve Umberto!
Ik vroeg aan de brigadier waar Umberto was en hoe het met hem gesteld was.
“Daar heeft u geen zaken mee!”…
Umberto hebben we daarna NOOIT meer gezien of gehoord… hij was ‘VERDWENEN’!
Was het een illegale werknemer of zwartwerker bij STORC MEC en had hij daarom geen recht
op een goede verzorging wegens ‘niet verzekerd’ of ‘niet bekend bij de sociale kas’?
Is Umberto ergens gedumpt in plaats van in een hospitaal waar je identiteit enz. worden
opgevraagd?
Terwijl we daar zo uren zaten te wachten gingen onze gesprekken (normaal toch) over het
gebeurde, en zelf over het feit dat de lokale brandweer van FINA Olefins na de feiten niet op
de hoogte was gebracht, zodat er een eventuele evacuatie, brandbeveiliging enz. kon
georganiseerd worden.
De baas van STORC MEC: “DAAR MOET GE TOCH ZO GEEN DRAMA VAN MAKEN ZEKER!”
Later kwam uit dat deze leiding nog onder druk stond (+- 110 bar), en (officieel) NOG NIET
VRIJGEGEVEN WAS!
Zodra we terug aan het werk moesten had iedereen het gevoel dat er een doofpotoperatie
was gestart, want onze brigadier én de FINA Olefins- verantwoordelijke gaven ons de
opdracht om ‘ONMIDDELLIJK’ de betreffende kranen en kleppen terug in hun oorspronkelijke
toestand te brengen.
219
