Page 223 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Op de vraag van de ‘tijdelijken’ (de grootste groep werknemers) wat zij zélf voor deze
‘inlevering’ terug zouden krijgen, kwam het volgende antwoord van de ‘syndicale delegatie’.

1) Jullie hebben geen enkel recht op die loonsverhoging van 5 fr./uur!
2) Als ‘tijdelijke’ kun je niet genieten van dit nieuwe ‘kaske’ om in brugpensioen te gaan!
3) Jullie hebben geen énkel stemrecht of inspraak wat betreft deze beslissing!
4) Of deze inhouding op jullie loon gehandhaafd blijft, hangt af van een referendum onder het
‘vaste’ personeel!

Tegen deze vorm van machtsmisbruik heb ik gereageerd door de volgende morgen een pak
briefjes te verspreiden in de eetzaal.
De duidelijke uitleg wat er gebeurde + een berekening van het individueel ‘verlies’ voor elke

tijdelijke werknemer als gevolg van deze ‘loondiefstal’.
Gevolg was dat de plaatselijke syndicaal afgevaardigde deze briefjes wegnam en naar de
werfleider liep om mijn ontslag te eisen… gewoon omdat ik opkwam voor onze rechten.

“DIT GAAT TE VER! JIJ HEBT MET ONS TE MAKEN EN WIJ HEBBEN NIETS MET U TE MAKEN,
DUS JIJ HEBT U NIET TE MOEIEN MET ONZE ZAKEN! DIT IS UW LAATSTE WERKDAG HIER.

DAAR ZAL IK EENS PERSOONLIJK VOOR ZORGEN ZIE!!!”
(Dat is een vakbondsafgevaardigde?)

Ik veronderstel dat die ‘vakbondsafgevaardigde’ onder één hoedje speelde met de bazen die
op prepensioen wilden gaan op ‘onze’ kosten via deze ‘verplichte looninlevering’.
Tenslotte was hij zélf één van de mensen die in vervroegd pensioen wilden gaan via dat ‘kaske’.

Hier volgt de inhoud van die brief aan de collegae + bijkomende handtekening-actie.

222