Page 226 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

De Handtekening-lijst bestond uit pagina’s die mooi onderverdeeld waren met horizontale
lijnen en twee kolommen. Eentje voor de naam en eentje voor de handtekening.

NIEMAND (behalve de Spandel) durfde zijn handtekening te plaatsen!
Iedereen bleek het besef te hebben dat de syndicaal afgevaardigden geen ‘echte’ waren én de
macht hadden om op eigen houtje mensen te doen ontslaan.

NIEMAND wilde beseffen dat élke arbeider (ook de tijdelijken) per maand voor 800 fr. zou
bestolen worden door een ‘kaske’ van ‘bevoorrechten’ waaronder bazen en syndicalisten).
(40u/week maal 4 weken=160 u/maand) maal 5 fr./uur = 800fr.)!

NIEMAND DURFDE DIE DIEFSTAL AANVECHTEN!... bang om hun ‘job’ kwijt te raken…

Ik heb dit verhaal goed geargumenteerd doorgespeeld aan de échte vakbond.

Gevolg:
Alhoewel ik van de bazen én de syndicalisten een ‘zwijgplicht’ werd opgelegd bleef ik deze

diefstal aankaarten.
Ook het feit dat de ‘syndicaal afgevaardigden’ van STORK MEC in feite een soort maffiaclubje
was dat de massa tijdelijk personeel geld afperste van hun loon, bleef ik luidop aankaarten.

Na een hoop ruzie viel het verwachte C4-tje in de bus. Allee…
Het was geen ‘typisch’ C4-tje, maar een ‘beëindiging’ van het contract voor een bepaald werk,
mooi uitgelegd met “EINDE TAAK”.

Ik heb bij deze werkgever 8 opeenvolgende contracten gekregen zolang ze ‘content’ waren,
e
maar een 9 contract of méér? … daar kon ik dus voor de rest van mijn ‘carrière’ naar fluiten
natuurlijk!

225