Page 227 - Inleiding
P. 227

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Hoofdstuk 42: STADSEXAMEN.


        Grappig hoe je voor de Stad Sint-Niklaas ‘examens’ moest afleggen om ‘kans’ te maken op een
        job. Als de ‘stad’ een arbeider nodig had, dan moest er een ‘officiële’ procedure gevolgd
        worden, zélf als voor deze functie al op voorhand iemand via vriendjespolitiek of mouwvegerij
        was ‘geregeld’. De stad moest dan ‘examens’ uitschrijven om uit een groep kandidaten’ de
        ‘meest geschikte’ te kiezen.
        Ik heb zo’n 4 keer als ‘kandidaat’ aan dergelijk ‘stadsexamen’ heb meegedaan!

        Kandidaat voor de ‘ruimdienst’.
        Ik moest een halve dag meelopen met de vuilniswagen om in een wijk de vuilniszakken op te

        halen en in de vuilniswagen te deponeren (gratis personeel spelen).
        Daarna moest ik een test doen met het ledigen van rioolkolken.
        Resultaat van dit ‘examen’: NIET GESLAAGD!
        Moest ik méér dan 1 vuilniszak tegelijk dragen?... moest ik de iets zwaardere laten
        staan?...moest ik kijken naar de kleur van de zakken?... was ik niet sterk genoeg om de zakken
        te dragen en de rioolkolken te kuisen?

        Niemand heeft me de reden gegeven waarom ik niet ‘geslaagd’ was!

        Kandidaat voor de ‘groendienst’.
        Ik moest ergens op openbaar domein onkruid gaan wieden met een ‘zeis’. (gratis personeel
        spelen).
        Ik heb nog nooit een zeis in handen gehad en van tuinieren, planten of ander boerenwerk heb
        ik geen jota verstand, dus ik was er tijdens dit ‘examen’ al zeker van dat ik niet zou slagen.
        Resultaat van dit ‘examen’: GESLAAGD !!! ??? (maar niet aangenomen).

        Reden waarom ik geslaagd was? Nooit gekregen!

        Kandidaat voor ‘openbare werken’.
        Ik kreeg twee uur tijd om met een spade een stuk ‘gracht’ te graven van een paar meter lang,
        twee meter diep, en met schuine zijkanten.
        Naast mij was een andere kandidaat bezig (waarschijnlijk een boerenzoon of een bodybuilder),
        en die kon putten graven ongelooflijk. Die zag je zò de grond in gaan, en het zand vloog je om

        de oren. Het liet me denken aan een grote hond die woest putten graaft.
        Op minder dan twee uur had die gast een ‘perfect’ stuk gracht gemaakt, terwijl ik met moeite
        halfweg was geraakt.
        Resultaat van dit ‘examen’: NIET GESLAAGD!, en waarom moest ik niet weten!
        Dit was duidelijk geen job voor mij.


                                                                                                                 226
   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231   232