Page 212 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

- In een grote werkplaats met poorten en een hoog plafond is de bescherming van de lassers
tegen deze gevaren redelijk aan te pakken via de gepaste beschermingsmiddelen en

verluchtingsmethodes, maar ‘in gesloten ruimtes’ werken met een half- automaat zou moeten
verboden zijn.
Vooral omdat er gebrek komt aan zuurstof omdat deze continu door de intense uv- straling
wordt omgezet naar het gevaarlijke ozon, en anderzijds omdat de lasser ‘overmatig’ veel ozon
moet inademen en hierdoor zijn longweefsel zwaar beschadigd kan worden.

De lassers in dit bedrijf hebben blijkbaar nooit over deze gevaren en de bescherming er tegen
geleerd of er bij stilgestaan, en voerden onbewust hiervan de opdrachten van hun
(waarschijnlijk ook hiervan onwetende) ‘brigadier’ klakkeloos uit, zonder nadenken.

In plaats van het werken in gesloten ruimtes uit te voeren op de meest veilige manier (klassiek
vlambooglassen) ‘VERPLICHTTE’ onze brigadier ons om in gesloten ruimtes met de half-
automaat te gaan lassen! (hijzelf kwam er niet in natuurlijk).
Hij ‘VERPLICHTTE’ ons zelf met MEERDERE LASSERS met half- automaten tegelijkertijd in de
zélfde gesloten ruimte te gaan werken, want “dan ging het sneller vooruit !”.

Het is wél een feit dat het lassen met een half- automaat stukken sneller gaat, maar dat wil
niet zeggen dat we mogen ‘VERPLICHT’ worden om ons leven ook stukken ‘sneller’ in te korten
ten voordele van de productie in een bedrijf hé.

Daarom ging ik een kopie van mijn verhandeling rond deze (levens)gevaarlijke ‘VERPLICHTING’
van onze brigadier, voorleggen op de personeelsdienst met de bijkomende vraag of ik in
gesloten ruimtes het klassieke vlambooglassen mocht toepassen in plaats van half- automaat

lassen.

Op de personeelsdienst van NBM was men niet bewust van deze gevaren, en na de bewijzen
hiervoor gelezen te hebben gingen ze ‘volledig akkoord’ met mijn vraag om in gesloten ruimten
het klassieke vlambooglassen toe te passen.
Mijn brigadier werd hiervan op de hoogte gebracht en voor mij was deze belangrijke zaak dus
opgelost, en mocht ik verder lassen volgens de klassieke vlamboog- methode.

Maar… die brigadier waarvoor dit niet snel genoeg vooruit ging bracht de andere lassers die
van niets wisten op de hoogte dat ‘zij’ met de half automaat moesten verder werken in
gesloten ruimtes, en dat de Spandel het privilége had gekregen van de personeelsdienst om dit
niet meer te moeten doen!

211