Page 210 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

ALS DÁT GEEN BEWIJS IS VAN MIJN POSITIEVE KWALITEITEN ALS VAKMAN…

Enfin,
Na een gesprek op de personeelsdienst van NBM mocht ik onmiddellijk een volledig nieuwe
werkoutfit gaan passen.
Ik kreeg ook een ferme opslag per uur t.o.v. het loon bij NETFUEL en van wassen en onderhoud
moest ik mij niets meer aantrekken. Ik kon gewoon verder werken aan de zélfde taken alsof er
niets gebeurd was!

Ik heb dit niet zo gelaten en de vakbond ingeschakeld met volgende eisen betreffende
NETFUEL:

- Betaling van het deel eindejaarspremie waarop ik nog recht op had.
- Betaling van loon voor de 10 overuren die nog niet betaald werden.
- Een schadevergoeding wegens willekeurig ontslag.
Aangezien de betreffende vakbond in zone Mechelen ligt en de ‘slijmbal’ van NETFUEL daar
vriendjes zitten heeft, was het antwoord van deze vakbond dat ik maar 1% kans had dat deze
zaak zou behandeld worden.

Daarna volgde dus een ’seponering’ wegens gebrek aan ‘juridische’ argumenten.

Bij NETFUEL heb ik 3 contracten “Voor een welomschreven taak” afgewerkt.

Contract 1: Lassen van constructies op werf van Groven (Aartselaar).
Voor het lokale personeel:
- Geen werkkledij
- Verboden om in een vakbond te zijn.

- Wie zich kandidaat durfde stellen bij sociale verkiezingen, werd onmiddellijk afgedankt.
- Mensen die een zwaar werkaccident hadden met een handicap tot gevolg bleven daar
werken zonder werkkledij en in de zelfde job als deze waarin ze ‘gehandicapt’ werden.
- De werkgever had de gewoonte om in ieders bijzijn zijn zoon volop op de mond te kussen.

Contract 2: Lassen van platen en constructies, Scheepswerf Nieuwe Scheldewerven
(Rupelmonde).

Contract 3: Lassen van kraanstukken Nieuwe Boomse Metaalwerken (Boom).

Aangezien NETFUEL mij drie nieuwe contracten na elkaar had aangeboden was er dus ‘respect’
voor mijn vakkennis, maar niet voor de mensenrechten van de arbeider.

209