Page 207 - Inleiding
P. 207

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Daarop stelde ik hem voor dat ik gerust wou langskomen om een lege wasmand op te halen en
        deze op de werf (Nieuwe Boomse Metaalwerken) te plaatsen, zodat het personeel van

        NETFUEL dat dit wenste, hun vuile werkkledij hierin kon deponeren voor de wasserij van
        NETFUEL. Ik zou deze wasmand dan de volgende dag zélf terugbrengen naar het bureel van
        NETFUEL voor de was en het nodige andere onderhoud.
        Antwoord:
        “Kunt gij zoiets organiseren he?... Kunt gij dat?... en indien ge dit kunt, geef ik u de toelating
        om een was- ophaling te organiseren, maar enkel op volgende voorwaarden.
        1) IEDER personeelslid moet zijn werkkledij in de mand werpen ZONDER ENIGE
        UITZONDERING!”
        2) Gij hebt thuis telefoon en alle adressen van het personeel, en gij moet dit organiseren OP

        EIGEN KOSTEN!
        3) GIJ MOET DIT DOEN BUITEN DE WERKUREN!”

        Tja dit is een onmogelijk opdracht hé, en waarom?
        1) Ik zou buiten mijn werkuren heel België moeten doorkruisen van de ene werf naar de
        andere waar personeel van NETFUEL werkt.

        De aanverwante kosten voor de auto en brandstof alleen al, zou ik niet kunnen betalen.
        2) Als er één iemand ziek is of zijn vuile werkkledij vergeten meenemen is, dan is al dat werk
        nutteloos want er mag geen énkele uitzondering zijn wat betreft het inleveren van was.
        3) Ik zou thuis een ganse administratie moeten uitbouwen en onderhouden en mijn
        telefoonkosten zouden onbetaalbaar hoog worden.
        4) Ik zou geen tijd meer hebben voor mijn hobby’s om dit ‘bedrijfje’ te runnen zonder 1 fr.
        vergoeding en steeds groter wordende schulden… allemaal om een rijke profiteur en dikke nek
        een plezier te doen?

        Ik had reeds gehoord dat de hoofdregel op NETFUEL is “HET IS HIER IEDER VOOR ZICHZELF!”
        No Way!

        Mijn eigen gezinsleven heeft hier de hoogste prioriteit hoor.
        Antwoord:
        “hahahaha… mijn gezin staat op de eerste plaats… hahahaha …als ge wat slimmer waart, zou je
        ook zo doen… Gij zijt niet slim genoeg om een zaak te kunnen starten én runnen met een

        schuld van 17,5 miljoen… GIJ KUNT DAT NIET, GIJ ZIJT NIET SLIM GENOEG… hahahaha!”

        Hierop antwoordde ik dat ik bijlange niet zó dwaas ben dan hijzelf want ondanks mijn
        bescheiden gezinsinkomen run ik mijn gezin zónder 1 fr. schulden, en heeft mijn gezin alle
        gewenste luxe om van het leven te genieten!


                                                                                                                 206
   202   203   204   205   206   207   208   209   210   211   212