Page 202 - Inleiding
P. 202

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Na rijp beraad over deze ‘voorstellen’ Heb ik besloten om deze ‘aantrekkelijke’ aanbieding niet
        aan te nemen, en waarom?

        - Het feit dat er ‘dringend’ een paar breimachines moest geplaatst worden, wat niets te maken
        heeft met lassen en pijpfitten, en waarschijnlijk betekende dat we na die ‘job’ terug op straat
        konden staan!
        - Het is een werknemer die ALLES aanneemt en als voorbeeld gaf: “200 brilkassen maken voor
        een optieker”. ???
        - Een gewoon werkuur werd minder betaald dan een overuur, en voor overuren werd een hele
        loonregeling uitgewerkt voor “ZWART” loon, alsof de firma hier enkel op draaide. ???
        - Heel mijn recente en langdurige ‘las- opleiding’ bij de VDAB zou in feite nutteloos zijn
        geweest, want de kans voor het verkrijgen van certificaten als fotolasser zou verkeken zijn

        omdat ik de opleiding zou moeten stopzetten!
        - Het zou een leven worden van werken/slapen zonder deftige rust en ontspanningsperiodes
        en met een gebrekkig ‘familiaal’ leven.

        Ik ben blij dat ik dit afgewezen heb, want tegen die jonge pijpfitter van 20 jaar had hij (althans
        volgens die gast) kortaf gezegd. “’t Is 12 uren/dag 6 dagen/week, 330 fr./uur”, en voor de

        overuren de zélfde regeling als voor mij!
        Hij had geantwoord dat hij een regime van 72 uren/week waarschijnlijk niet zou aankunnen en
        dan komen er nog de ‘reisuren’ bij en het soms moeten werken tijdens verlofdagen en op
        zondagen…
        Weet je wat die werkgever hem hierop geantwoord had?
        “MIJNHEER HEEFT MEER VRIJHEID NODIG ZEKER ?!”

        Dergelijke ‘werkgevers’ mogen van mij direct failliet gaan hoor!

        En weeral… teerde ook deze op de ‘hulp’ vanwege de VDAB- bedienden die hem zonder
        schaamte ‘gewillig’ personeel bleef toezenden voor ZWARTWERK !

        ‘Corruptie’ en “mensenhandel’ in overheidsinstellingen kent geen grenzen…

        Ik heb van mensen die opleidingen volgden bij de VDAB gehoord hoe ze keer op keer een
        ‘verplichte’ stage moesten doen, (vb als breier), om een ‘bevriende’ werkgever te voorzien van

        gratis werkkrachten op kosten van de werkloosheidsuitkeringen.
        Beviel de ‘gratis’ werknemer (als hij productief genoeg was)… dan werd gewoon de ‘stage’ door
        de VDAB verlengd, zogezegd omdat de kandidaat nog niet genoeg ‘bijgeleerd’ had tijdens de
        vorige ‘stage’.



                                                                                                                 201
   197   198   199   200   201   202   203   204   205   206   207