Page 43 - Bladerboek
P. 43
Het Geheim van de Welriekende Dreef
Hoofdstuk 18: De ademhaling van het geheugen.
Het trillen hield niet op. Het werd ritmischer. Langzaam. Als een ademhaling die
zich door aarde en wortels verspreidde. Niemand durfde zich te bewegen.
Noor was de eerste die reageerde. Ze stond op, nog steeds half in trance, en ging
naast Laura staan. Ze sloeg haar armen om haar heen. De zwammen in de cirkel
kleurden zachter — lichtoranje, zilver, een gloed die niet door de ogen maar door
de huid werd gevoeld.
43
