Page 48 - Bladerboek
P. 48
Het Geheim van de Welriekende Dreef
Langzaam trok het licht zich terug in de sporen. De grot werd donkerder,
maar niet kouder. Het leek alsof de ruimte zelf vol vertrouwen de duisternis
in gleed, zoals iemand die na een lange dag met gesloten ogen terug in bed
glijdt.
Marcos haalde een glazen flesje uit zijn jaszak en vulde het met lucht uit de
cirkel. Niet als monstername. Als herinnering.
Toen hij opstond, rook hij iets nieuws.
Een geur zonder oorsprong.
Een herinnering zonder afzender.
Een begin zonder plan.
En in die geur lag één woord, niet uitgesproken, maar diep geworteld:
**"Vertrouw."**
48
