Page 26 - De Koo en de donkere gangen.
P. 26

De Koo en de donkere gangen.

                      De concurrenten gebruikten die toestellen wel op een logische manier,
               maar niet volgens de logica die nodig is om je beentjes langer te maken.
               De meeste concurrenten gingen er gewoon aanhangen met hun handjes en liepen
               zo een enkele maal de oefeningen door, waarna ze onmiddellijk verder de weg
               optrokken.
               Zij hadden er alleen maar langere en dunnere armen van gekregen en het is dus
               niet te verwonderen dat er zich op korte tijd even voorbij de fit-o-meter  een
               redelijke heuvel begon te vormen met stilgevallen concurrenten wegens te korte
               beentjes. In feite zag die heuvel er uit als een wirwar van wriemelende kopjes,
               staartjes, en voetballen!

                      De Koo die toch een beetje snugger was en van in de fit-o-meter deze

               gang van zaken kon gadeslaan, koos voor zijn training dus ook bewust voor de
               toestellen om de ledematen te kunnen rekken, maar hij deed dit op de meest
               logische manier om de beentjes te rekken. Dus… hij deed ‘abnormaal’ t.o.v. de
               anderen en deed de oefeningen ondersteboven!
               Hij greep zich niet vast met zijn vingertjes, maar met zijn lange grijptenen en zo
               deed hij ondersteboven zijn buikspieroefeningen, kuitentraining enz.

                      De concurrentjes lachten hem uit en konden het niet laten om de Koo te
               pesten. Het lachen en pesten verging hen echter, toen ze achteraf ontdekten dat
               ze zélf stil vielen en enkel die groeiende heuvel sukkelaars vergrootten…
               De Koo dacht “wie laatst lacht, best lacht!” en trainde op zijn gemakske verder
               ondersteboven.
               Hij werkte drie keer de fit-o meter af, en dit rekte niet alleen zijn beentjes, maar
               zorgde er ook voor dat deze stevig gespierd werden.
               In combinatie met de langere benen en tenen, konden die spieren en pezen ook
               gebruikt worden om ver te kunnen springen en de slimmere enkelingen die de
               Koo zijn trainingsprogramma en bijhorende resultaten hadden afgekeken en
               nagebootst, waren net zoals de Koo óók al een beetje op een kangoeroe
               beginnen trekken, met hun korte armen, lange benen en tenen… de ene zonder
               voetballen en de andere met voetballen… Kangoeroes met een slurf!

                      Het is begrijpelijk dat de overlevende spelers in deze wedstrijd redelijk
               sportief en intelligent aangelegd waren, en dus gingen ze elkaar niet bevechten
               uit jaloezie of zo, maar ze besloten op elkaar te wachten om samen de start naar
               de volgende uitdaging aan te gaan.
               Ze spraken dit tijdens hun training af, en zouden elkaar opwachten voorbij die
               berg dommeriken en pestkopjes.  Een berg waar ze nu gemakkelijk over konden
               springen met hun kangoeroe- achtig figuur.








                                                                                                        26
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31