Page 28 - De Koo en de donkere gangen.

De Koo en de donkere gangen.

Er waren er met een dikke vettige buik… er waren er wiens vel groen, geel of
blauw uitgeslagen was… er waren er met dikke wallen onder de soms rood
aangelopen ogen… er waren er met hevige koppijn… er waren er die stonden
over te geven en er waren er met combinaties van die symptomen.
Slechts weinigen zagen er nog fit uit, en de rest was duidelijk te ziek om te
sporten.

Het signaal werd groen en de race ging verder. Zij aan zij met de sterkste
concurrenten jogde de Koo verder, met de slurf het aantrekkelijke reukspoor
volgend.
Een eind verder op dit pad was de omgeving heel fel veranderd. Het
strijdgewoel was overgegaan in een rustgevende stilte. Behalve het regelmatig

gebonk op een diepe basdrum was er niets te horen en geen énkele pestkop of
groot bakkes hing nog aan hun hoofd te zeuren. De sportievelingen die tot hier
waren geraakt begonnen hun loopjes aan te passen aan het zen- ritme dat
aangegeven werd door de basdrum. Deze rustgevende basdrum was het
kloppend moederhart van de aardse moeder.

De zorgen waren uit de Koo zijn hoofd verdwenen en zijn deuk voelde
voos aan. Er moet in die reuk een soort drug gezeten hebben want hij geraakte in
een soort trance en zoals een volleerde Boeddha ging hij zich neerzetten in
lotushouding (voor zover dit mogelijk was met zijn figuurtje) tegen de wand om
aan een meditatie te beginnen over de zin van het leven dat hij tot hiertoe had
geleid.

Na de meditatie opende hij zijn oogjes en zijn slurf trok onweerstaanbaar
terug richting geurspoor.
De anderen hadden ook blijkbaar dit soort meditatie achter de rug want enkelen
hadden zich opgehangen. Ze hadden niet kunnen verwerken dat ze in het leven
moesten delen met anderen.
De omgevingsreuk was gewijzigd. Kwam het door de wierook tijdens de
meditatie? Terwijl hij daar met zijn oogjes toe had zitten mediteren, had hij
immers niet gemerkt dat uit de wand op verschillende plaatsen kleine wolkjes
wierook waren verschenen.
Het rook nu naar een aards paradijs en heel in de verte was een grot te zien
waarvan in de opening flitsen van een aangenaam kleurrijk lichtschijnsel te zien
waren… precies de main- stage van Tomorrowland.
De muziek die er bij hoorde was opwindend en het leek wel of daar zwoel
gedanst werd.
De Koo kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen…

28