Page 30 - De Koo en de donkere gangen.

De Koo en de donkere gangen.

De Koo piepte even in die stamper waar de zoete honingreuk uit kwam.
Het was weer zo’n donkere gang met aan het einde een ‘gouden’ licht met vlak
voor dat licht een geheugen wissende magneet. De vierde donkere gang! Dit was
de overgang naar een volgend leven in een verlokkelijke eicel.

De Koo stelde zich de vraag of hij die gang zou ingaan of niet want hij
kreeg maar niet genoeg van die lekkere honing en de onweerstaanbare
honingreuk kwam enkel uit die gang.
Als hij achter zich keek zag hij enkel de grot waar in de verte aan de ingang de
concurrentie stond te roepen met de vraag of ze veilig binnen konden.

De Koo waagde een eerste stapje in die gang…

Een bliksem, gevolgd van een donderslag veranderde het aards paradijs in
een troosteloze woestenij. Van al die kleurrijke blaadjes was de
aantrekkelijkheid verdwenen. Het kleurrijke schouwspel dat zich hiervoor
afspeelde voor zijn neus was verdwenen en de blaadjes hadden allemaal een
vaag bruine kleur gekregen. De omgevingsreuk die door de plant werd verspreid
was snel aan het overgaan van aantrekkelijk, naar een WC- geurtje. Er bleef
niets interessants meer over aan die grot, integendeel...
De Koo moest kiezen tussen verder stappen in die aantrekkelijke donkere gang,
of terugkeren in de afstotelijke omgeving van de grot.
Zijn keuze was vlug gemaakt he!

Aangezien bij vorige doorgangen naar een ander leven zijn geheugen
telkens volledig gewist werd, wist de Koo dus ook weer niet wat hem te wachten
stond. Vol moed stapte hij de vierde gang in, op weg naar een weeral andere
levensomgeving.

BAF!... achter hem viel een grote stalen poort neer, en niemand kon nog
in- of uit die gang. De eicel had haar zaadje te pakken!

Een plots gerommel achter die poort, deed denken aan een ver
bombardement. Wat is daar gaande en zou die gepantserde poort de Koo
misschien moeten beschermen tegen de kogels en schrapnels die daar precies in
het rond vlogen?
Hij kon zich niet goed voorstellen wat daar aan het gebeuren was.

30