Page 81 - HOOFDPERSONEN IN DE ZAAK DE LAERE

"De afwijzing van de herziening", zo schreef Hermann Mostar in "Unschuldig verulteilt" ( In het
Nederlands : Beroemde gevallen van gerechtelijke dwaling ) in verband met het geval- Lang,
"mag uit het oogpunt van het formele recht in orde zijn, van uit de intrinsieke gerechtigheid gezien
is zij niet in orde.
Zij kwam voort uit een soort halsstarrigheid, welke de justitie bij tijd en wijle eigen is, wanneer zij
een begane fout moet toegeven, of zelfs alleen heeft te onderzoeken òf zij een fout gemaakt heeft.
De Justitie had hier een blinddoek voor, zoals Vrouwe Justitia zelf.
Maar met een blinddoek voor viel in dit geval niets te bereiken. Het ging om het lot van een mens,
die nu al zes en een half jaar gevangen zat en nog een leven lang gevangen zou moeten zitten.
Wij weten niet, of hij schuldig is of onschuldig, maar wij weten, dat zijn schuld niet bewezen was.
En wij weten nog iets. Hoe het ook gegaan mag zijn – zoals de rechtbank aannam dat het gegaan
was, kan het niet gegaan zijn !"

Hoe treffend is deze zienswijze toepasselijk op de zaak De Laere.
En Wilhelm Lang uit Semmingen was onschuldig.
Hij werd vrijgesproken op 23 september 1953. Duizenden mannen en vrouwen verdrongen zich
toen voor het gerechtshof.
"Allen willen zij dit laatste bedrijf bijwonen, allen, op één na : de officier van Justitie.
Deze laat zich vertegenwoordigen door een confrére, iets dat volgens het strafprocesrecht mogelijk
is. Anders is het onmogelijk !"

Wij laten het antwoord op de vraag of Frans De Laere schuldig is aan moord op zijn tante Jeannette
Standaert met het oogmerk haar te beroven aan de lezer over.
Het hele arsenaal van feiten, bevindingen en getuigenissen werd in de vorige bladzijden zo ge-
trouw mogelijk weergegeven opdat thans ieder voor zichzelf een vonnis kan vellen.
Daarmede is de kiese taak, welke we gemeend hebben ons tot plicht te moeten stellen, ten einde.

Bij de vervulling van deze taak hebben we betracht, de naakte waarheid en de onverdeelde
rechtvaardigheid te benaderen. We hebben niets verzwegen, nergens verzacht en vooral nergens
opgeschroefd. Wanneer een aantal personen hierbij in een vrij onprettig daglicht werden geplaatst,
dan kunnen we niet anders dan dit zelf betreuren, maar het gegeven van de zaak eiste dit
noodgedwongen.
Wie Jeannette Standaert om het leven heeft gebracht, blijft inmiddels voor ons een zeer groot
vraagteken, maar precies die prangende twijfel lijkt ons een meer dan gegronde reden om Frans De
Laere onmiddellijk in voorlopige vrijheid te stellen, zoals het anderdeels een dwingende plicht is
diezelfde Frans De Laere - die eerstdaags tien volle jaren in de gevangenis verblijft - een laatste
kans te geven om voor een nieuw Hof van Assisen zijn onschuld te bewijzen.

9 januari 1958.

81