Page 23 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

De ouders en kinderen waren dan ook blij, mij nog eens te zien aan dat zebrapad, maar
plots verscheen Sydonia die haar kindjes kwam afhalen op school.

Haar zoontje stond al met zijn fietsje klaar aan het zebrapad en ik sprak hem vriendelijk
aan met “Ha, de (zijn voornaam), die wil oversteken hé”. Daarop volgend ging ik het
verkeer tegen houden op het zebrapad zodat die jongen veilig kon oversteken.

Mama Sydonia dacht duidelijk ànders over de term ‘veiligheid voor haar kinderen’…

gewoon omdat ‘IK’ daar stond om haar zoontje veilig te laten oversteken.

Toen ik daar midden op het zebrapad stond te wachten met mijn C3- bord de lucht in, én
teken deed aan die jongen dat hij mocht oversteken, trok Sydonia haar kind weg van het
zebrapad om hem een eindje verder te verplichten samen met haar op een onveilige
plaats over te steken tussen de geparkeerde auto’s en het aankomende verkeer door!

Het is erg dat een moeder het leven van haar kinderen op het spel zet uit haat voor een
persoon de ze “niet moet”.
Sydonia is dus ook geen échte moeder in mijn ogen, maar een moeder die ‘iets’
mankeert tussen de ‘moederlijke’ oortjes.

Feit:
16/02/2017 (15u45’)

Wij woonden hier op dat moment al 45 jaar en Sydonia slechts enkele jaartjes. We
hadden een heel goede naam in de buurt vanwege onze hulpvaardigheid en
vriendelijkheid t.o.v. iedereen.
Ik had echter al enkele maanden opgemerkt dat de mensen uit mijn buurt die vroeger
altijd vriendelijk waren geweest, mij argwanende blikken begonnen toewerpen.
Het was al een hele tijd gedaan met “goede morgen” enz.
Ik dacht dat dit aan het slechte weer lag en dat dit soort negeren en die zure gezichten

wel zou overgaan als het lentezonnetje te voorschijn kwam.

22