Page 27 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

Ik ben daarna ook naar de schooldirectie gegaan van de school waar Sydonia
waarschijnlijk ook aan de schoolpoort dit soort roddel verspreidde. Daar heb ik de
directeur en enkele leerkrachten op de hoogte gebracht van deze situatie en gevraagd
om mij op de hoogte te brengen als Sydonia of haar kinderen op school dit soort
gevaarlijke beschuldigingen verder bleef verspreiden.

Dan zou ik telkens een extra klacht wegens belaging indienen tegen Sydonia met de eis
tot schadevergoeding, in de hoop dat Sydonia dan wel snel haar ‘vuile’ mond zou

houden.

De directeur beloofde dit te zullen doen, maar ik kan enigszins begrijpen dat een
schooldirecteur zich met dit soort zaken in realiteit niet zou inlaten.

Intussen kwam een andere buur bij mij aanbellen om mij te vertellen dat hij het een
grote schande vond hoe beide vriendinnen via facebook al een tijdje bezig waren met

mijn naam te bezoedelen.
Via facebook probeerden ze immers andere ‘kennissen’ op te stoken en deze goede buur
kwam me een klein voorbeeldje tonen over het soort ‘discussies’ die ze via die weg
voerden achter mijn rug.

Nu, tijdens het schrijven van deze memoires is het reeds 2025 en nog steeds blijven
Sydonia, haar kinderen, haar man, en wie weet ik nog meer, blijkbaar verplicht om mij
op de zelfde wijze te blijven negeren en behandelen als in de beginperiode van haar

belaging.

Ze moeten al meer dan een decennia later, nog steeds mijn blik vermijden, snel binnen
gaan als ze mij zien, hun rug naar mij draaien als ik passeer, zich wegsteken tussen
geparkeerde auto’s…

Gewoon niet normaal!

26