Page 72 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Het was blijkbaar nog niet genoeg voor die man!

Om 4 uur was de werkdag voorbij en had ik mijn boeltje gepakt met de bedoeling de volgende
dag verder te werken, maar…
Smekend kwam de eigenaar vragen om a.u.b. nog een uurtje of twee verder te werken, en ik
gaf toe.
In die tijd bestond een gsm nog niet, en ik kon dus mijn vrouw niet verwittigen dat ik later zou
thuiskomen. Voor de baas die zoals overal in de Belgische economie graag ‘overuurtjes’
betaalde in het zwart, gaf het begrijpelijkerwijze geen probleem dat ik een paar uurtjes verder
werkte.

Uiteindelijk bleef deze eigenaar zo lang smekend aandringen om verder te werken (ik kreeg zelf
een boterham als ik honger had), dat het op den duur al middernacht was toen mijn baas
kwam kijken wat er scheelde! Ik was nog niet naar de zaak teruggekeerd met mijn camionette
en hij had al verschillende keren telefoon gekregen van mijn vrouw die steeds ongeruster werd
omdat ik nog niet thuis was.

Daarop werd ik (tegen de goesting van die eigenaar) door mijn werkgever verplicht om te
stoppen en huiswaarts te keren. Op dat moment besefte ik nog niet hoe de stress die mij
opgedrongen werd door de verplichting om meters te maken en de aanverwante vergelijking
met de ervaren stielmannen, mij kapot aan het maken was!

Ik was dus blij met dit ontslag, maar had grote spijt dat deze werkgever mij bij de Boelwerf had
weggelokt!

71