Page 69 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Hoofdstuk 17: Van de drup in de regen Waaslandia ( 1976 -> ).

Tja, een ‘carrière’ kan rare bochten nemen hé.

Ik had toen een goede relatie met de eigenaar van een bedrijf dat gespecialiseerd was in het
leggen van parketvloeren en aanverwante zaken in de bouw.
Omdat ik een doe-het-zelver ben had ik in die tijd thuis eigenhandig een vals plafond gelegd
met houten latten, om de leefruimte wat aangenamer te maken.
De eigenaar van het parketbedrijf had bewondering voor mijn plafond dat ondanks mijn
gebrek aan ervaring op dit vlak nogal goed meeviel.
Ik kreeg van hem het onverwachte voorstel om mijn ontslag in te dienen bij de Boelwerf en

vervolgens in zijn bedrijf te gaan werken als parketlegger.
De voorwaarden waren algemeen bekeken even gunstig als deze op de Boelwerf.
Voor mij was het een uitdaging om eens iets anders te doen en de relatie met de werkgever en
de garantie op werkzekerheid waren zo goed dat ik zonder veel nadenken op dit aanbod inging.
Geen ploegwerk… betaald per uur… meer afwisseling van werkplaats… mijn eigen baas qua
werktempo en kwaliteit…

Zo gekozen, zo gedaan!
Op verschillende plaatsen parketvloer gaan leggen…

Het viel mij op dat andere parketleggers een volledige grote living volledig konden bevloeren
op amper 1 dag, terwijl ik daar veel langer voor nodig had.
Tja, dat is toch normaal hé voor specialisten met 20 of meer jaren ervaring in vergelijking met
een beginneling.

Het feit dat ik een karakter heb dat meer gericht is naar kwaliteit dan naar afgelegde meters
speelt hierin ook een grote rol natuurlijk.
Een collega gaf een korte opleiding hoe ik tewerk moest gaan, en ik kan u verzekeren dat ik
grote ogen trok over de snelheid waarmee deze collega vooruit ging.
Hij kapte een halve emmer lijm leeg op de chape. Vervolgens streek hij deze met soepele
bewegingen gelijkmatig open met een lijmspatel. Daarna smeet hij los de houten latjes er in,

en uiteindelijk sprong hij er dansend op rond om met zijn schoenen de latjes op hun plaats te
dirigeren.
Het leek op het eerste zicht gemakkelijk, maar mijn ervaring was anders hoor.
Mijn bewondering voor het vakmanschap van die stielmannen werd opgewekt, maar ja, wie
kan als onervarene na twee weken al die productiesnelheid evenaren?

68