Page 74 - Inleiding
P. 74

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Spijtig was, dat de trainer mij tijdens de tweede les al aansprak met de vermelding dat ik al
        genoeg ‘gevorderd’ was om alleen te zwemmen en het in feite niet nodig was om verder de

        lessen te volgen.
        Voor mij was dit positief nieuws natuurlijk en ik ben dat ook gestopt met de lessen.
        Maar… dit waren steeds lessen geweest in het ondiepe en ik had dus de lessen gemist in het
        diepe water waar ik de bodem niet kon voelen!

        Enfin… dankzij deze foute beslissing als gevolg van de ‘te vroege’ uitspraak van die trainer, was
        ik er zeker van dat ik ‘de kunst’ te pakken had.

        Het was zomer en prachtig weer. Met ons gezinnetje gingen we hiervan genieten op het strand

        van een groot meer in een openbaar recreatiedomein. Goed plaatsje opgezocht, zonnescherm
        open gevouwd, handdoekjes gelegd enz. en maar liggen ‘bruinen’ hé.

        Er was een zwemzone afgebakend met lange oranje koorden waaraan ongeveer elke meter een
        dikke vlotter hing om die afspanning drijvende te houden. Ik kreeg die vlottende afspanning in
        het oog en dacht aan mijn zwem- kennis. Zou ik het wagen om tot in het diepe te proberen

        zwemmen?
        Met die gedachte en rekenend op de veiligheid van die vlottende koord, wilde ik dat wel eens
        proberen. Voor de veiligheid (zekerheid) zou ik dan vlak naast die vlotters blijven zwemmen
        zodat ik mij indien nodig, boven water kon houden door de vlotters en het vlottend koord te
        grijpen als hulpmiddel.

        Dus… de Spandel ging eens ‘zwemmen’ tot aan de afrastering aan de achterkant (de diepe
        kant) van de zwemzone.

        Om geen water in ogen en neus te krijgen was ik ook voorzien van zo een grote duikersbril om
        te snorkelen.

        Tot halverwege was ik de schoolslag aan het proberen, fier en zonder problemen, maar daar
        kwam ik bijna in botsing met twee van links aankomende goede zwemmers. Kleine paniek
        natuurlijk want ik had nog niet geleerd hoe ik een bocht moest maken én ik wou dat
        reddingkoord niet verlaten ‘voor de veiligheid’.  Ik had ook nog niet leren ‘watertrappen’ om ter

        plaatse te kunnen blijven hangen in het diepe.

        Dus… ik greep me vast aan dat ‘reddingkoord’ om even ter plaatse te blijven hangen tot die
        gasten teruggedraaid waren en ik verder kon zwemmen…



                                                                                                                  73
   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79