Page 71 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Nu een ‘specialleke’.
Ik moest in een meer dan 100 jaar oude boerderij waar een kunstenaar woonde, in alle

slaapkamers een losse parketvloer leggen. Daar had ik veel werk aan hoor!
De oude planken vloeren lagen heel oneffen, en het parket mocht niet gelijmd worden maar er
bovenop liggen met een dun onderlaagje dat het slaggeluid moest dempen.

Tja, als je hierop loopt, dan loop je precies op blazen hé, en die oneffen oude planken vloer
mocht niet vlak geschuurd worden, anders werden de planken van die oude vloer te dun!
Ik zag maar één oplossing, en dat was met dikke stalen nagels het parket op de plaatsen waar
het doorzakte vast te nagelen aan die oude onderliggende vloer. Hiervoor sloeg ik de nagels
een beetje schuin om de zekerheid te creëren dat de vloer met al het geloop er op niet na

verloop van tijd zou loskomen.
Allee…. Uiteindelijk had ik die verdieping een beetje menselijk kunnen afwerken.
Een paar dagen later werd ik door de eigenaar én mijn werkgever uitgenodigd met de vraag
eens te komen kijken op het gelijkvloers in de living.
Overal staken grote blauwe stalen nagels een paar centimeter door dat witte plafond!
In die oude hoeve was de oneffen planken vloer tevens het plafond van de verdieping er onder.

Het was geen dubbel plafond, en niemand had me hiervan op de hoogte gebracht tijdens de
dagen dat ik daar aan het werk was. Óók de eigenaar niet die daar met zijn gezin woonde en
dit tijdens de werkzaamheden van in het begin toch moet gemerkt hebben, maar gewoon
bleef zwijgen tot de zaak ‘af’ was, om pas daarna te gaan klagen of schadevergoeding te eisen!
Hoe de zaak is opgelost weet ik dus niet, maar dikke ‘stalen’ nagels kan je niet zomaar
afknippen hoor!
Misschien moest ik die opdracht uitvoeren omdat niemand anders (een ervaren stielman dan)
dit karwei wilde aanpakken? Was het een bewust georganiseerde verzekeringskwestie voor het

lospeuteren van geld voor renovatiewerken?

Ik moest een living leggen in een mooie villa bij een ouder koppel, en ook hier heb ik ervaren
dat het in de menselijke natuur zit, dat als mensen kunnen ‘profiteren’, ze zúllen profiteren…
hoe rijk ze ook mogen zijn.
Die living was zo groot dat ik daar minstens twee dagen werk aan zou hebben, maar….
De eerste dag al, werd ik tijdens mijn half uurtje lunchpauze door de eigenaar aangesproken

met “ken jij iets van elektriek?”. Ik antwoorde met mijn boterham in de hand “een beetje”.
En hij “kan jij eens vlug kijken wat er mankeert aan dat sierlampje in de gang?”.
Die man had gezien dat ik nogal hulpvaardig ben van inborst en profiteerde hiervan natuurlijk!
Ik heb mijn boterham vlug ingeslikt en het probleempje van die man nog tijdens de lunchpauze
kunnen oplossen.

70