Page 233 - Inleiding
P. 233
Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)
Maar ja “IN PRINCIPE” heb ik zélf toegepast ‘als mens en in positieve zin’, zowel voor T-interim
(VDAB) als voor de gemeenschap.
Het was de Sinterklaasperiode en ik was op dat moment werkzoekende…
Ik ging bij T-interim langs om te horen of er ergens nog lassers gezocht werden en kreeg als
antwoord “momenteel niet, maar wat dacht u van enkele dagen in de functie van Sinterklaas
een hoop kinderen gelukkig te maken? U wordt hiervoor betaald en wij zorgen voor de
papieren en een complete Sinterklaas- outfit!”.
Als kindervriend ging ik natuurlijk direct akkoord!
Het was een job voor enkele dagen in een supermarkt in Stekene.
Ik ging mee naar het magazijntje van T-interim en daar hingen minstens 5 volledige Sinterklaas
pakken (Mijter, Pruik, Baard, Staf, Mantel, Onderjurk, Koord, Ketting, Ring en Handschoenen),
en mocht er een outfit uitkiezen.
De volgende paar dagen liep ik daar helemaal alleen (zonder zwarte Piet) als de goedheilig man
tussen de winkelrekken te kuieren en lief te doen tegen de kinderen en hun ouders.
Soms ging ik dan eens op mijn ‘troon’ zitten om de kleinste op mijn schoot te nemen en vragen
te stellen over welk speelgoed ze wilden en of ze ‘braaf’ waren geweest.
De gezichtjes van de kinderen spraken boekdelen en vooral dat ene ‘bange’ mongoloïde kindje
dat zo’n schrik had om dichterbij te komen en luidkeels weende en snikte… pakte mij erg.
Na deze ‘taak’ ging ik mijn sinterklaaspak en bijbehoren terug inleveren bij T-interim.
De T-interim bediende wilde mij de vergoeding voor deze taak uitbetalen. Ik aanzag deze ‘taak’
niet als betaalt werk, maar als een ‘goede daad’ die ik ook zou gedaan hebben zónder
werkaanbieding als interimaris!
Vandaar heb ik toen ‘UIT PRINCIPE’ uitdrukkelijk geweigerd om hiervoor betaling te
aanvaarden vanwege T-interim!
Of T-interim daarna de betaling(loonkosten enz.) voor de betreffende opdrachtgever heeft
kwijtgescholden, of dit geld ontvangen heeft en voor ‘iets’ anders gebruikt, weet ik dus niet,
maar ik was er fier op (en nog steeds) dat ik toen UIT PRINCIPE afstand heb gedaan van deze
‘vergoeding’.
232
