Page 16 - De Koo en de donkere gangen.

De Koo en de donkere gangen.

springen vlak nadat er een granaat in terecht gekomen was. Hij katapulteerde
zichzelf toen in een gracht om zijn hachje te redden. De jeep ontplofte achter
zijn kont en casino klokkenspel lag eventjes geplet tussen zijn eigenaar en de
bodem van die gracht. In die gracht lag juist op die plaats een stuk hout…
Dus, die deuk in de Koo zijn kop was ‘begrijpelijk’ en de Koo mag blij zijn dat
het alleen maar bij die deuk gebleven is.

Omdat de Koo zo groot werd zat hij ook nog eens met het probleem dat
zijn schuilplaatsje dat niet meegroeide met hem, te klein werd, en dat zijn dikke
lange staart waar hij zo fier op was uiteindelijk een stuk buiten de schuilplaats
moest gaan hangen.
Na verloop van tijd en al die filosofeer- jaren vulde de Koo geheel zijn

schuilplaats.
Zijn kop was al ferm dikker geworden van dat denken, en hij begon zelf al
redelijke armpjes en beentjes te ontwikkelen… was hij aan het veranderen van
een dikkopje in een salamander?
De Koo dacht daar altijd lekker te kunnen blijven zitten, maar het begon toch al
redelijk te spannen rond zijn lijf, en van tijd tot tijd trok er al een nieuwkomertje
uit nieuwsgierigheid aan zijn buiten-hangend stuk staart. Niet interessant hoor
als ze in dat stadium van je leven aan uw staart beginnen trekken, en zeker niet
als je hem niet meer kan intrekken wegens plaatsgebrek.

Of hij wilde of niet… de Koo geraakte daar de touwtjes kwijt en was zijn
eigen leven niet meer de baas. Hij werd door de omstandigheden gedwongen om
op een andere manier verder te leven.
Zijn volume had de ganse schuilplaats opgevuld en hij voelde dat hij ging
misvormen volgens de asymmetrische vorm van zijn schuilgrotje. Hij had wel al
een deuk in zijn kop, maar hij wilde niet ook nog eens een veelhoekig monster
worden met allerlei knobbels, putten, uitsteeksels enz.
Zo een volledig misvormde Koo zou immers geen kans meer hebben bij de
meisjes dacht hij. Jaja… de Koo was 2000% hetero (zie zijn foto op de cover) en
als hij een lotgenootje met een rokje zag voorbij zwemmen was hij er op slag
verliefd op, alhoewel een rokje maar een stukje stof is!

Hij had de keuze:
- Ofwel kansloos in die grot blijven om er in vast te groeien, daarna te
sterven van de pijnlijke krampen wegens gebrek aan bewegingsvrijheid,
en ten slotte uit te drogen en te verstenen.
- Ofwel casino klokkenspel op tijd verlaten en ondanks de gruwelijke
verhalen, het gefilosofeer en de eruit voortgevloeide principes en
conclusies, de sprong naar de wijde wereld wagen met volledig uitgewist
geheugen.
Sterven moest hij sowieso toch…

16