Page 15 - De Koo en de donkere gangen.

De Koo en de donkere gangen.

De Koo had zich dus een knuffeltje aangeschaft als vriend om in slaap te
geraken en om troost bij te zoeken indien nodig.
Dit fluorizerend groene knuffeltje had hij aan de zijkant van zijn grotje
gevonden tussen een berg verlaten knuffeltjes. Dit knuffeltje had het liefste
gezichtje en droeg een rokje. Het had een kopje en een lijfje, en pootjes met een
borsteltje aan, en het zag er nogal verlaten uit. Als hij het tegen de zijkant van
zijn rechter oog aanschurkte begon het te ronken als een spinnende kat en dat
gaf een zalig gevoel bij de Koo. Hij voelde zich dan minder eenzaam.
Dat dit knuffeltje in feite een goedaardige bacterie was, én een lid van de
kuisploeg die de omgeving ontsmette, dat wist de Koo natuurlijk niet.

Het leven kon soms ook moeilijk zijn in dat klokkenspel hoor. Op een

keer moet het er zo geweldig aan toe zijn gegaan dat de Koo op slag
bewusteloos is geweest. Hij kan zich niet herinneren hoe die deuk in zijn kop is
gekomen, maar het moet wel tijdens deze bewusteloosheid geweest zijn. Dit
grootste litteken van al dat sporadisch optredend klokkenspelgeweld werd door
de Koo ontdekt nadat hij ontwaakt was uit deze bewusteloosheid!
Hij werd wakker met geweldige hoofdpijn en vond zijn knuffeltje niet meer. Op
zoek naar zijn knuffeltje passeerde hij een de spiegel en plots zag hij het kopje
van zijn knuffeltje boven zijn verwarde haartooi uitsteken.
Niet normaal dacht de Koo, want zijn knuffeltje was maar half zichtbaar. De
Koo trok het knuffeltje uit zijn haar, en ontdekte dat het nog compleet was, maar
waarom kon hij dit daarjuist in de spiegel dan niet compleet zien?
Zijn knuffeltje zat verdorie voor de helft weggestoken in een ferme deuk in de
Koo zijn kop. Een deuk die hij vroeger niet had!

De hevige beving die de deuk had teweeggebracht is waarschijnlijk
ontstaan tijdens de tweede wereldoorlog.
De Koo zijn vader was namelijk een strijder tegen onrecht en machtsmisbruik.
Als militair zette hij zijn leven regelmatig op het spel om de medemens te
bevrijden uit de handen van oorlogvoerende dictators.
Hij vocht aan verschillende fronten en had meerdere kogelgaten te verwerken
gekregen. Littekens verraden het feit dat kogels los door zijn ledematen waren
gevlogen. Gelukkig werd hij niet in zijn klokkenspel getroffen, anders zou er
van de Koo geen sprake zijn geweest.

Omdat de Koo zijn vader met allerlei oorlogsvoertuigen reed, tanks enz.
en omdat deze voertuigen in die tijd geen gepaste veringen hadden en door
allerlei terrein moesten rijden, snap je wel dat het leven van de Koo daar in dat
klokkenspel soms letterlijk spectaculair was wat betreft het opvangen van die
schokken enz. Het klokkenspel fungeerde toen blijkbaar soms als schokdemper.
De Koo zijn vader, moest zo eens als verbindingsofficier - terwijl hij voor een
opdracht onderweg was van de ene commandopost naar een andere - uit een jeep

15