Page 49 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

Daarna volgde de ‘eindbeslissing’ van Jerom :
1) Beide agenten mogen me totaal blijven ‘negeren’, zowel
buiten- als tijdens hun diensturen!

2) Als ik politionele hulp nodig heb mag ik dat enkel vragen
aan een agent in dienstuniform en niet aan agenten die zich in
‘privé’ tijd bevinden. Deze mogen in hun ‘privé’ tijd mensen
die om hulp vragen compleet negeren als ze dit wensen!

3) Wie een melding doet of hulp nodig heeft moet dit maar
doen via de ‘geijkte’ kanalen (internet, de balie van het
politiehuis, een agent in uniform…)!

Jerom vroeg mij om die regels vast in mijn hoofd te prenten en of de zaak nu volledig
uitgeklaard is.

Hij bleef maar aandringen om het gesprek te stoppen!
Ik ging akkoord om het gesprek te stoppen omdat dit niet ‘positief’ vorderde en Jerom
geen rekening wilde houden met mijn persoonlijk standpunt maar enkel het voelbare
doel had ‘zijn’ agenten een hand boven het hoofd te houden.

Ik verklaarde nog snel dat ik niet akkoord ging dat Flipke en Flupke in de toekomst steeds
deze leugens en roddels zouden gebruiken om mijn naam levenslang te kunnen
besmeuren via ‘hun notities’ betreffende mijn persoonlijkheid.

Jerom heeft daarop nogmaals beloofd (streng naar Flipke kijkend), dat hij dit in de
toekomst niet meer zal doen.
Ik heb ook nogmaals geantwoord “Ik hoop het!” en daarop heb ik Flipke een hand
gegeven.

Ik weet nu waar ik met beide agenten aan toe ben, en tot slot heb ik Flupke na zijn
hatelijke uitleg een dikke pluim gegeven door te zeggen dat ik karakter- en

mensenkennis heb, en dat ik hem een toffe gast vind die, wat tegenwoordig heel
zeldzaam is, voor zijn vrienden door het vuur zou gaan. Tegen Flipke heb ik gezegd dat hij
blij mag zijn dat hij zo een vriend heeft!

48