Page 50 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

Ik reikte daarop ook de mij (om welke reden het ook moge wezen) hatende Flupke
vriendelijk de hand…
Hij had het er duidelijk héél moeilijk mee om die handdruk te aanvaarden, maar omdat
ik met uitgestoken hand voor hem blééf staan, hijzelf op dat moment in geüniformeerde
dienst was, én Jerom er op stond te kijken, kon hij uiteindelijk, na een grote aarzeling,
niet weigeren om deze handdruk, al was het met een zuur gezicht, te beantwoorden.

Flupke en Flipke sprongen vlak daarna direct recht en liepen (bijna hand in hand) de

deur uit met de volgende boodschap aan Jerom. “We hebben nog veel werk te doen!”.
Hup… ze waren weg!

Ik was blij dat ik nu wist dat Flupke zijn gedrag ‘meer instinctief’ is, en geen specifiek
‘wraak’ of pestgedrag maar volgens zijn niet al te hoog IQ als ‘collegialiteit’ aanschouwt
wordt.
Het is in dergelijk geval begrijpelijk dat iemand die u, al is het om onbegrijpelijke reden,

niet kan dulden… u straal blijft negeren.

Ik kon dus afdruipen naar huis met de wetenschap dat politieagenten in hun wijk
officieel het recht kregen van Jerom én het comité P (via de voor comité P- spelende
Jerom)… om in hun wijk naar goeddunken zowel voor rechter als voor beul te spelen.
Of deze gang van zaken wel ‘wettelijk’ is, heb ik dus vraagtekens.

29/11/2019 (de volgende dag dus)

Ik stuurde deze ‘speciale’ ervaring op het bureau van ‘intern toezicht’ op naar de
burgemeester, korpschef én Jerom., met de geargumenteerde vermelding waarom ik
niet akkoord ga met het resultaat van dit gesprek en dat de politieagenten rechter én
beul mogen spelen naar eigen goeddunken.

11/01/2020 (meer dan een maand later)
Aangezien ik geen antwoord kreeg op mijn schrijven, herinnerde ik de burgemeester en

korpschef aan de vraag die ik hen gesteld had op 29/11/2019 en dat ik nog geen enkel
antwoord had gekregen.

49