Page 15 - Bladerboek
P. 15

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)


            Flipke bleef deze arrogante overtredingen maar door de vingers zien zonder enige
            reactie t.o.v. die ‘enkele’ burgers en vandalen die vierkant hun voeten bleven vegen aan
            de Belgische verkeersregels en normen.
            Was hij bang voor hen? Werd hij gechanteerd voor iets dat het daglicht moest mijden?
            In ieder geval vertoonde Flipke ‘abnormaal’ politiegedrag wat betreft zijn
            verantwoordelijkheden als toeziend politieman.

            Toen ik als gemachtigd opzichter aan de schoolpoort voor een veilige oversteek van

            kinderen en hun ouders zorgde, zag ik op een bepaalde dag dat er op het voetpad naast
            het zebrapad een paar vettige vuilzakken (als sluikstort) waren geplaatst. Na een paar
            dagen zorgde het lekken van vieze vloeistof al voor allerlei ongedierte (kevers,
            pissebedden, vliegen…) rond die zakken.
            Ik sprak toezichthoudende politieagent Flipke aan over dit sluikstort aan de schoolpoort
            en het zebrapad, én het bijkomend gevaar voor de gezondheid van de kinderen.
            Flipke verklaarde dat hij dit ‘onmiddellijk’ ging laten opruimen en ik was tevreden.

            Meer dan een week later was het nog niet opgeruimd. Deze zakken werden pas
            meegenomen tijdens de ‘normale ronde’ van de vuilniswagen bijna twee weken later!

            Bovenstaande ‘ervaringen’ maakten me op den duur kwaad en inderdaad uitte ik toen
            net zoals de ouders van schoolkinderen die ook klaagden over deze vieze situatie mijn
            mening met de uitspraak “Flipke trekt er zich blijkbaar niets van aan!”.
            De mensen uit de omgeving die Flipke intussen al jaren kenden gaven me volmondig
            gelijk wat betreft de voeten vegen aan zijn verantwoordelijkheden als politieagent.


            Deze uitlatingen kwamen (hoe kan het anders) ook aan Flipke zijn oren natuurlijk!

            Flipke sprak me hierover aan, en ik antwoordde dat dit inderdaad mijn mening is en ook
            de mening die ik vernomen heb van verschillende andere mensen.

            Resultaat:

            Flipke keek me recht in de ogen en verklaarde “… Ik zal dit niet vergeten!”

            Als ervaren mens kon ik uit die reactie van Flipke concluderen dat ik vanuit zijn hoek nog
            wat (wraak) kon verwachten natuurlijk.
            Maar ja… er is de onschendbare macht van de ‘beëdigde’ hé.





                                                                                                              14
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20