Page 11 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

Wat ik hier niet buiten beschouwing laat is, dat ondanks mijn protest, de bevoegde
politieagent Flipke, ook tegen dit nonchalante sluikstorten al
die maanden geen enkele actie wilde ondernemen!

Even later verplaatste die sluikstorter zijn stortplaats voor de
gevel van een oud koppeltje dat zo’n 50 meter verderop
woonde aan de overkant van de straat.
Hij zette zijn aanhangwagen ook op slot zodat die niet zomaar

kon verplaatst worden, en wist, dat deze oude mensen te bang
waren om zélf te reclameren over zijn sluikstort voor hun deur.
Hij kon immers goed intimideren had ik al ervaren.

Ik vond dit schandalig gedrag en trommelde enkele andere
sterke buurmannen op om met vereende krachten die
aanhangwagen, alhoewel hij niet gewoon kon verbollen, terug

voor de deur van de sluikstorter te versleuren.

Feit is dat ik toezichthoudende politieagent Flipke er aan herinnerde dat ik hem al
meermaals op dit sluikstorten gewezen had en hem gevraagd had om vanuit zijn ambt
die buur hierover aan te spreken en desnoods gepast te sanctioneren. Ik vroeg hem dan
ook waarom hij dat niet deed “jij bent toch een politieman of niet?” vroeg ik.

Flipke antwoordde dat hij gaan zeggen is dat ze er een zeil of zoiets moesten over leggen

zodat de buren dit afval niet konden zien liggen en er geen last van hadden. Hij mocht
het ook in zijn auto stoppen van Flipke…
Een verbod op verder sluikstorten? Neen hoor… oogkleppen dragen is de boodschap!

Flipke verklaarde aan mij dat hij de mensen die overtredingen doen niet wil
sanctioneren omdat ze anders niet meer met hem willen praten en hij zo geen
‘informatie’ meer krijgt. Was die buur een ‘informant’ misschien? Feit is dat er toen een

soort kogelgat in zijn venster te zien was en dat niemand in de buurt weet vanwaar, en
wanneer dit gat er eigenlijk kwam.

10