Page 245 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Er kwam de vraag naar ‘vrijwilligers’ om te gaan lassen op de werkplaats ‘Antwerpen Dam’, die
gespecialiseerd was in onderhoud en herstelling van locomotieven.

Dààr was meer gespecialiseerd laswerk nodig dan in de CHW en de lassers op Antwerpen Dam
klaagden dat ze zoveel werk hadden dat ze het niet meer konden bolwerken.
Ze smeekten bij hun baas voor een ‘extra’ lasser om het werk nog aan te kunnen.

Ik stelde mij als enige kandidaat vrijwilliger, maar omdat niemand anders kandidaat was en
alleen ‘statutairen’ mochten ‘gedetacheerd’ worden, werd hier een ‘mouwtje’ aangepast tégen
de NMBS- regels in.
Mijn Baas ‘leende me uit’ aan Antwerpen Dam voor 2200 fr./uur. Dat was méér dan de bazen
op Antwerpen Dam zélf verdienden!

‘Officieel’ werkte ik in de werkplaats CHW Antwerpen Noord, maar in realiteit werkte ik dus in
de werkplaats van TW (Antwerpen Dam).

Na verloop van tijd begon de grote baas bij mij te klagen over die dure detachering en ik stelde
hem voor om mij over te nemen van CHW, en mij in plaats van gedetacheerde als contractueel

werknemer aan te nemen op Antwerpen Dam. Dit zou een win - win situatie zijn.
- De Baas was van die dure onkost verlost.
- Ik werkte op een werkpost die beter bij mijn vakkennis paste.

Deze ‘overplaatsing’ werd ‘geregeld’, tégen de NMBS- reglementen in, maar alle partijen in
deze actie waren dus wél tevreden.

Behalve de ‘overbelaste’ vaste lassers van Antwerpen Dam… moest later blijken natuurlijk.

TW Antwerpen Dam.
Een bediende van CHW vroeg telefonisch om de uurstaten van Antwerpen Dam met de vraag
op hoeveel ‘kredietdagen’ ik op dat moment al recht had. Ik had nog recht op 10 KD, maar de
CHW- bediende beweerde dat ik maar recht had op 5 KD! Deze bediende had in zijn
boekhouding een volledige week dat ik effectief gewerkt had ingevuld als 5 dagen opgenomen
kredietdagen (verlof)!

Dus… het loon van 5 betaalde verlofdagen administratief achterovergeslagen! (voor een
feestkaske?).

244