Page 129 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Zij lokten zelf op deze scheepswerf een unieke éénmansstaking uit tussen de massa
werknemers, en die éne staker (Marc Spandel) zijn stakersactie werd door het de toenmalige

plaatselijk bedrijfsleiding nog ‘positief’ beantwoord!

Mijn persoonlijke stakingsactie nam plaats in de grote montagehal waar ik aan het werken was
als lasser aan de ‘Berendrechtsluizen’.
Ik legde mijn werk neer en begon in het midden van deze ruime hal rustig van voor naar achter
en terug naar voor, over en weer te wandelen met mijn armen gekruist voor mij, zolang de
zaak waarvoor ik staakte niet was opgelost!

De oorzaak van mijn persoonlijke staking:

1) We hadden een opleiding gekregen voor het werken met speciaal hiervoor te gebruiken
laselektrodes en aanverwante verplicht te volgen las- technieken, omdat deze sluisdeuren uit
een speciale staalsoort waren gemaakt.
2) Aangezien dit een opdracht was voor de Overheid (bruggen en wegen), was het dus héél
normaal dat deze werkzaamheden regelmatig- en op niet verwachte momenten werden
gecontroleerd door controleurs van de overheid.

3) We waren voor dit werk ‘VERPLICHT’ om ons aan de opgelegde ‘procedures’ te houden.
Enerzijds voor de garantie op goede kwaliteit van de lassingen en anderzijds voor de garantie
dat we deze werkzaamheden op een ‘veilige’ manier zouden volbrengen.

Nadeel van het correct volgen van de opgelegde procedures, was dat dit heel tijdrovend was
en dat zinde de ploegbazen dus niet omdat zij waarschijnlijk vanuit de opdrachtgever in Temse
een soort deadline hadden gekregen.
Hoe sneller de zaak afgewerkt werd… hoe groter hun hieraan relatief verbonden ‘bonus’ zou

zijn natuurlijk!

Ik hield me correct aan de opdracht qua te volgen procedures en veiligheid.
Het was werken in gesloten ruimtes met één toegang via een mangat, dus ik had voor dit werk,
menswaardige verlichting + gasdarmen met brander + verluchting (afzuigen van lasrook en
inblazen van verse lucht) geïnstalleerd.
De procedure vereiste dat de te lassen naad en daar rondom eerst stevig werd opgewarmd,

waarna telkens ongeveer een kleine meter gelast werd. Vervolgens terug een stuk opwarmen
en verder lassen enz. Dit tot alle laswerk in die gesloten ruimte was voldaan.
Daarna een overstap met al dat materiaal naar de volgende gesloten ruimte enz.
Zich aan deze ‘procedure’ houden was voor mij geen probleem, maar zoals reeds vermeld is
dit erg tijdrovend.

128