Page 125 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

De volgende dag kreeg ik een lijst van gereedschap ondertekenen waar ik 100% voor
verantwoordelijk werd gesteld. Dat gereedschap moest ik teruggeven na ontslag. Hij zou dan

deze lijst ‘verscheuren’ (of hij die lijst ‘werkelijk’ verscheurt heeft weet ik dus niet). Wie weet
welk gereedschap hij daar later allemaal nog bij schrijft (op mijn kosten).
Trouwens het gereedschap dat toen op de lijst stond heb ik niet ‘allemaal’ ontvangen!

De laatste wens van deze werkgever: “Het is de gewoonte dat mijn werknemers hun vrouw ter
beschikking stellen van mij. Dit geldt dus ook voor u!”. Uiteraard was ik niet zó gek om mijn
vrouw aan hem ‘ter beschikking’ te geven.

Ook ten overstaande van zijn klanten was hij een grote oplichter, maar ik had er uiteindelijk

plezier in te ontdekken dat mijn collega (zijn beste vriend), de gewoonte had om deze
werkgever zélf op te lichten langs alle kanten.

Enkele voorbeelden: die ik mij herinner betreffende die week op ‘proef’.

Ee oude dame had zich bij deze werkgever ESC (energie service contract) een ‘service contract’

laten aansmeren voor het onderhoud en in topconditie houden van haar
verwarmingstoestellen en schouwen (servicecontract van 5000 bef per jaar).

Wel… we gingen haar schouw kuisen op een grijze dag.
Het was nogal een hoog huis en mijn collega vertikte het om ladders te installeren om de
schouw van bovenaf te kuisen.
Hij besliste om de schouw langs onder volledig uit te kuisen. Hij verplaatste de kachel, en ging
er in met de schouwvegersborstel.

Na amper een paar meter kon hij niet meer verder doorsteken wegens een bocht in de schouw
en drong de noodzaak zich op om tóch maar van bovenaan naar beneden toe te werken.
Wat deed mij collega?
Hij plaatste de kachel terug voor de schouw en sprak de oude vrouw die hem volledig
vertrouwde aan met “’t Is in orde mevrouw… dat is dan 2000 bef!” waarop de dame hem
spontaan betaalde!

124