Page 105 - Inleiding
P. 105

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Hij spoorde de collegae ook aan om mij fysiek te verwonden.
        “Als we hem nu met z’n allen tegen de muur zetten?...Dan kunnen we elk op toer hem eerst

        een schop in zijn kont geven en daarna een schop op zijn kloten!”
        “Nu moeten we hem hier zo snel mogelijk trachten buiten te werken!” enz.

        Een ander familielid van de werkgever deed ophitsende doodsbedreigingen. “Ze zouden u mee
        moeten geven op montage, aan een dok of zo, en u dan een zetje geven!... dàt doen ze met
        mannen gelijk gij!”.
        Dit bedrijf werd dus geleid door een Nederlandse familie, en als ik de situatie analyseer
        draaide heel dit bedrijf in feite meer dan 50% op zwart geld en andere fraude. Kan anders niet!


        Gevolg: Doodsbedreigingen, en vanuit de hoek van de lafaards als ik er geen erg in had werd er
        wel eens een moer of iets dergelijk naar mijn hoofd geslingerd, gelukkig er vlak naast.

        Die ‘melding’ hing daar dus aan de binnenkant van het venster van het bureel van de
        meestergast die zijn bureel deze keer maar niet wilde verlaten.
        Maar…

        Die namiddag kreeg hij een dringend telefoontje waarop hij onmiddellijk recht sprong en zijn
        bureel verliet.
        Ik zag de kans schoon… liep het nu eventjes lege bureel in… verwijderde de melding en vouwde
        deze mooi op om ze daarna onder mijn werkkledij te stoppen op mijn borst, en zo gewoon
        verder te gaan werken aan mijn taken.

        Je moest het gezicht van die meestergast zien toen hij terug in zijn bureel arriveerde en die
        propere venster in het oog kreeg.

        Loopkoers… recht naar de werkgever zijn bureau… loopkoers terug naar zijn bureel… loopkoers
        naar mij!
        “Spandel geef onmiddellijk dat ‘document’ terug. Opdracht van meneer Dubois!”
        En ik “Neen hoor, dit is een bewijsstuk waarmee ik naar de rechter zal stappen !”
        Dreigementen hielpen niet, en dit bewijs hardhandig afpakken kon hij niet want ik zou niet
        nalaten om zélfverdediging te gebruiken, om dit bewijsstuk te kunnen behouden.


        Ik nam dit zogenaamde ‘document’ mee naar huis en heb er die zelfde avond nog foto’s van
        genomen om een kopie te verkrijgen. Goed dat ik dit gedaan had bleek achteraf!





                                                                                                                 104
   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110