Page 101 - Inleiding
P. 101

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

        Deze mededeling op groot formaat (de achterkant van een blauwdruk van een technische
        tekening) werd aan de ingangsdeur van de werkplaats, opgehangen aan het venster van het

        bureel van de meestergast.
        Iedereen moest dit ‘document’ van de meestergast eerst lezen, en mocht pas daarna de
        werkplaats betreden! De meestergast gaf hierbij de nodige ‘uitleg’ over de ‘nadelige gevolgen’
        die hen te wachten stonden.

        Dit is typisch gedrag voor een psychopaat… iemand schade doen berokkenen of uit de weg
        laten ruimen door mensen die niet dieper nadenken en/of financieel gechanteerd worden.
        Als een psychopaat in zo’n opzet lukt, dan kan deze achteraf zijn handen wassen in onschuld en
        de ‘schuld’ uiteraard op de ‘daders’ steken die hij nadien voor de schone schijn kan ontslagen

        als ‘straf’.

        Hier volgt de uitleg over de redenen die tot mijn klacht hebben geleid.

        De emmer van machtsmisbruik liep op een bepaald moment over en deed me besluiten dat
        het nodig was dat ik deze werkgever eens op zijn vingers liet tikken door de vakbond.

        Ik maakte een afspraak met de vakbondssecretaris voor een degelijk gesprek, en deze vond het
        ook nodig dat er met deze werkgever eens een goed onderhoud kwam over het doel van een
        arbeidsreglement en de rechten van de werknemers.

        Mijn cent viel pas na enkele minuten over de (levens)gevaarlijke situatie die de werkgever
        geschapen had, want ik verschoot van de plotse vijandelijke en hatelijke blikken die álle
        collegae mij met vurige ogen toewierpen zónder woorden!
        We waren tot dan allemaal goede vrienden en van het ene moment op het andere werd het

        ALLEN tegen ÉÉN! Allemaal dankzij die ‘mededeling’…

        Wat mij van in het begin opviel was het feit, dat er meerdere ‘lafaards’ werkten die jaloers
        waren ten opzichte van elkaar, als de andere een mooiere opdracht kreeg, of méér zwarte
        overuren mocht presteren.
        Er stonden er zo drie met hun werkbank vlak naast elkaar. Mijn werkbank stond meestal
        rechtover hen en het was grappig om te zien hoe ze elkaar mondeling voor alles en nog wat

        konden verwijten. Als de middelste zijn linkse opponent niet de baas kon, kreeg hierbij
        regelmatig hulp van zijn ‘maatje’ wiens werkbank aan zijn rechterkant stond en waarmee hij in
        zijn privé leven ook goed bevriend was.




                                                                                                                 100
   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106