Page 9 - Bladerboek
P. 9
De wolf van het Waasland…
De sfeer wordt intenser en Marcos voelt dat hij dichter bij een gevaarlijke
waarheid komt.
De overgang van de stilte van het platteland naar de drukte van de stad voelde
voor Marcos als een plots ontwaken uit een droom. De geluiden van verkeer, het
gezoem van winkels, de geur van vers brood en dieselolie — het contrast met het
verstilde landschap van die ochtend was bijna brutaal.
Toch voelde hij dat hier, tussen de gebouwen, de straten en de mensen, iets
anders speelde.
Iets subtieler.
Iets gevaarlijker.
Hij begon zijn tocht in het administratief centrum van Sint-Niklaas, een modern
gebouw met glazen wanden en correcte groeten. Aan het loket vroeg hij beleefd
naar meldingen van wilde dieren, klachten van buurtbewoners, of ongebruikelijke
dossiers.
De jonge bediende typte traag en mechanisch, glimlachte, maar haar ogen
gleden vluchtig over Marcos’ gezicht alsof ze hem al kende.
“Er zijn geen officiële meldingen,” zei ze uiteindelijk.
“Maar… wees voorzichtig. Niet iedereen hier is wie hij lijkt.”
Ze legde haar hand op een stapeltje papieren, aarzelde, en fluisterde:
“Soms zie je de wolf pas… als je denkt dat je tegenover een lam staat.”
Marcos knikte zwijgend. Hij wist: dit was geen gewone opmerking.
Hij bezocht een lokale boekhandel met een zijzaaltje waar lezingen gehouden
werden. Die avond stond er een lezing gepland over “veiligheid en identiteit in
tijden van verwarring”, geleid door een gemeenteraadslid met reputatie: de heer
Van Lucht.
De zaal zat vol. De lucht was zwaar van parfum, koffie en onuitgesproken
meningen.
9
