Page 14 - Bladerboek
P. 14
De wolf van het Waasland…
Marcos probeerde zijn stem te vinden.
“Ben jij… de wolf?”
De figuur knikte traag.
“Niet de wolf die je zoekt. Maar wel degene die je voelt. Ik besta niet in
krantenkoppen. Ik besta in angst. In keuzes. In stemmen. In stilte. Ik ben
wat er overblijft… als mensen niet meer durven zeggen wat waar is.”
Hij stapte dichterbij. Marcos hield zich recht, maar voelde hoe zijn benen zwaar
werden.
“Ze hebben me al vaak een naam gegeven,” zei de figuur.
“Vroeger was ik het monster. Dan de vijand. Dan de ander. Nu… ben ik hun
buurman. Hun leider. Hun held.”
Marcos haalde adem. Zijn keel droog.
“En waarom ben je hier?”
De figuur lachte zachtjes.
“Omdat jij me geroepen hebt. Elke keer dat je zweeg toen je iets wist. Elke
keer dat je aan jezelf twijfelde. Elke keer dat je dacht: misschien is het
makkelijker om niets te doen.”
“Jij… voedt mij.”
Een stilte viel. Marcos voelde de waarheid branden in zijn borst.
“Ben ik zelf dan… een deel van jou?”
De figuur boog lichtjes voorover. De glimlach breder nu.
“Iedereen is dat. De vraag is niet of ik besta. De vraag is: wat doe jij als je
me ziet?”
En toen, als een schaduw die in de nacht oplost, stapte de figuur terug in het
donker. De maan werd bedekt door een wolk. De temperatuur leek plots te
stijgen.
De loods was leeg.
14
