Page 12 - Bladerboek
P. 12
De biecht van Sodoma…
Toen hij eindelijk, gehavend maar standvastig, zijn hand op de nek van de Alpaca
kon leggen zonder aangevallen te worden, wist hij dat hij geslaagd was. Een
onzichtbare band had zich gevormd — één die sterker was dan angst.
Met de zon die bloedrood door de mist brak, steeg Marcos op de rug van zijn
nieuwe metgezel. Samen trotseerden ze moerassen die stonken naar de dood,
doorkruisten steile kliffen waar de lucht dun en scherp was als glas, en
overleefden nachten waarin de jungle leek te leven en te ademen, hen omarmend
als een duister wezen dat hen telkens opnieuw op de proef stelde.
Eindelijk, na dagen van uitputting en ontbering, bracht de Alpaca hem naar de
plek waar de oeroude tempel oprees als een verzonken kasteel uit een vergeten
wereld. Een verloren bastion van geheimen, wachtend op degene die het
aandurfde de waarheid onder ogen te zien.
12
