Page 15 - Bladerboek
P. 15
De biecht van Sodoma…
Hoe de biechtvader reisde door onzichtbare poorten naar het hiernamaals, naar
de schemerige velden waar de doden dwaalden. Daar, in dat oneindige
schemerlicht, vond hij de gestorven priester — niet langer gebogen onder de last
van zijn zonden, maar naakt in zijn ware vorm, een wezen van spijt en verlangen,
met een scheef gegroeid kopje.
Hij zat vast in een wroeging waar hij maar niet vanaf geraakte.
"Ik vergeef je," sprak de ware biechtvader, zijn stem klonk als een echo door de
leegte, krachtig en vredig.
"Maar jouw daden zullen als schaduwen blijven hangen. Enkel wie de moed heeft
de waarheid onder ogen te zien, kan het licht herstellen."
De gestorven priester slaakte een zucht van verlichting en kon zijn reis door het
hiernamaals wroegingloos verder zetten. Hij zou in het hiernamaals niet meer de
zélfde fouten maken, wat misschien tot herstelling van het licht kon leiden.
De biechtvader keerde terug naar zijn lichaam. Zijn ogen openden zich nog
eenmaal, als poorten naar een diepere wereld. Hij keek Marcos aan met een blik
vol droefheid, wijsheid en een sprank van hoop — alsof hij de toekomst kon zien
die nog in duisternis gehuld was.
Een kille wind stak op, ruiste door de gebarsten muren van de tempel
De oude man sloot zijn ogen opnieuw, en verzonk in diepe meditatie.
15
