Page 7 - Bladerboek

De biecht van Sodoma…

De mensen vertrouwden me.
Ze fluisterden hun donkerste zonden in mijn oor, denkend dat ik een dienaar van
God was. Maar ik luisterde niet om te vergeven... Ik luisterde om te controleren.
Om hen te bezitten, om macht over hen te hebben, zoals een spin zijn prooi in

zijde wikkelt."

Hij pauzeerde, de adem stokkend in zijn borst, terwijl zijn ogen vol zelfhaat tranen
begonnen te vergaren. "De biecht was mijn wapen. Elke ziel die dacht verlicht te
worden, werd verstrikt in mijn net van schuld.

Ik chanteerde kardinalen met hun wellust, manipuleerde nonnen met hun
geheimen, en knevelde missionarissen met hun misstappen.

Het Vatikaan..." hij haperde, zijn stem bitter, "het is gebouwd op geheimen,
Marcos. Geheimen die ik heb bewaard, gekoesterd als giftige bloemen."

Marcos voelde koude rillingen over zijn rug glijden. Hij zag het aan de blik van de
priester: dit was geen waan, geen koortsige ijldroom. Dit was waarheid, rauw en
onversluierd, in de laatste ademteugen van een verdorven ziel.

"Wat ik je nu vertel, mag niemand anders weten," vervolgde de priester,
fluisterend, zijn hand nu klam en ijskoud. Zijn vingers klemden zich om die van
Marcos alsof zijn ziel daaraan hing, wanhopig zoekend naar een sprank van
redding. "Sodoma bestaat nog. Niet als stad van steen, maar als plek van daden.
Het leeft... onder ons."

Zijn ogen draaiden even weg, alsof hij zich schaamde voor de beelden die voor

zijn geestesoog verschenen. "Onder het Vatikaan, in de fundamenten die het
daglicht nooit hebben gezien, ligt een verborgen netwerk van gangen en kamers.
De ingang zit achter een paneel, verborgen in een kelderkamer die enkel
toegankelijk is voor hen die ingewijd zijn. Daar, ver van de ogen van de wereld,
worden rituelen uitgevoerd die je bloed zou doen stollen."

Zijn ademhaling werd zwaarder, zijn stem zakte tot een rauw gefluister. "Daar

bedrijven priesters, missionarissen, bisschoppen en zelfs pausen hun lusten,
ongestoord, beschermd door het aura van heiligheid. De toegang tot deze stad
vol wellust is ook voorbehouden voor hooggeplaatste politici en co. Ze dragen
maskers van heiligheid, maar onder die maskers schuilt het beest. Sodoma is
nooit gevallen, Marcos. Het is herrezen... in de schaduw van Rome."

7