Page 92 - HOOFDPERSONEN IN DE ZAAK DE LAERE

De hoofdgetuige was onvindbaar

Wanneer iemand heeft moeten vaststellen met welke onbegrijpelijke hardnekkigheid het gerecht
zich soms vastklampt aan het gewijsde, precies alsof een gerechtelijke vergissing zich nooit zou
kunnen voordoen, dan was dit zeker Frans De Laere uit Temse. En nochtans, als er iemand een
kans had moeten krijgen om voor een nieuw Hof van Assisen zijn onschuld te bewijzen, dan was
het zeker deze man die het slachtoffer is geworden van een onderzoek dat niet alleen gebrekkig
maar ook eenzijdig werd gevoerd.

*

Op 19 oktober 1948 begaven twee speurders van de Bijzondere Opsporingsbrigade te St.-Niklaas
zich naar Temse om bij Frans De Laere voor de tweede maal tot een ‘huiszoeking’ over te gaan.
Het waren opperwachtmeester Frans Janssens en wachtmeester Firmin Gullinck.
De dochter van De Laere, de 28-jarige Jeanne, was alleen thuis. Ze vergezelde de rijkswachters
naar een stalletje achter de woning, waar het gereedschap van haar vader geborgen was. Firmin
Gullinck nam een hamer en twee houtbeitels in beslag en vroeg dan aan mej. De Laere of er nog
gereedschap in huis aanwezig was, waarop ze antwoordde . “Ja, in de kelder, een bijltje waarmede
ik alle dagen wat hout kap om de stoof aan te maken. Ik zal het gaan halen.” En meteen rende ze de
trappen af, onbewust van het feit dat ze aldus het ‘onomstootbare’ bewijs zou leveren dat haar
vader schuldig was aan een oude zeer geheimzinnige misdaad welke te St.-Niklaas gepleegd werd.
Want op dàt bijltje -zoals er voorzeker duizenden in ons land in gebruik zijn- hadden de
onderzoekende magistraten meer dan vier jaar gewacht om de ongemeen gruwelijke moord op
de 77-jarige tante van Frans De Laere, de rijke juwelierster Jeannette Standaert uit de Statiestraat te
St.-Niklaas op te helderen.
In de akte van beschuldiging ten laste van De Laere luidt het inderdaad :
'Op 19 oktober 1948 komt er een nieuwe en beslissende wending in het onderzoek. Ten huize van
beschuldigde De Laere, in de kolenkelder, wordt een bijl aangetroffen welke als wapen van de
misdaad dient beschouwd'.
Deze formele beschuldiging was gebaseerd op de nochtans veel minder formele besluiten van een
deskundig verslag dat, zoals we verder zullen vaststellen, onregelmatig werd ingediend door de
Professoren Albert Bessemans en Frederic Thomas en waarvan de geldigheid door de
onderzoeksrechter werd betwist.
De besluiten van dit deskundig onderzoek zijn drievoudig :
1. Op de ons toevertrouwde bijl kon nergens aanwezigheid van bloed worden vastgesteld ;
2. Het was ons niet mogelijk het volkomen zeker bewijs te leveren dat de schedelbreuk van het
slachtoffer door gezegde bijl werd veroorzaakt ;
3. Dat dit laatste nochtans als zeer waarschijnlijk mag worden aanschouwd.

*

Jeannette Standaert werd in de namiddag van 17 april 1944 om het leven gebracht. Uit het
deskundig verslag van de wetsdokters Dr. Jaak Piret uit St.-Niklaas en Dr. Albert Duerinckx uit
St.-Gillis, kan afgeleid worden dat haar aanrander(s) op een uiterst heftig verweer hebben gestuit.
De sporen van een wilde worsteling en de afweerkneuzingen aan haar linkervoorarm waren hiervan
de duidelijke getuigen,
De dader(s) hebben eerst getracht haar te wurgen. Dan hebben ze haar met de scherpe kant van een
bijl zeven slagen in het volle aangezicht toegebracht om tenslotte haar met de achterkant van de

92