Page 120 - HOOFDPERSONEN IN DE ZAAK DE LAERE

“Krant niet bekend, datum: vrijdag 25 september 1970”.

Frans De Laere (75) vecht wanhopig voor eerherstel

“Ik ben onschuldig”

Beschuldigd van roofmoord in St.-Niklaas

Straks vijfenzeventig jaar, bijna blind, straatarm, vecht Frans De Laere uit
Temse onvermoeibaar voor rechtvaardigheid en eer.
Twaalf jaar lang zat hij in de gevangenis veroordeeld tot levenslange dwangarbeid
voor een moord die hij – ik ben er overtuigd van – niet gepleegd heeft. Toen hij
onvoorwaardelijk vrij kwam waren zij die hem in de afzondering leerden kennen
zeker van zijn onschuld. Wie het dossier instudeert wordt getroffen door het
rampzalig leven van deze oude man die waarschijnlijk het slachtoffer werd van een
gerechtelijke dwaling… en van zijn slechte naam als << inciviek >>.
Het onrecht kan nog gedeeltelijk hersteld worden. Frans De Laere heeft al zijn hoop
gesteld op de minister van justitie die de macht heeft om een herziening van het

eerste proces aan te vragen… niet alleen omwille van nieuwe elementen in de zaak
maar ook omdat de procedure in het verleden niet altijd rekening gehouden heeft met
de rechten van de verdediging.
Op 17 april 1944, omstreeks 16u20 werd op 77- jarige Jeannette Standaert in haar woning
aan nr.7 van de Statiestraat te St.-Niklaas vermoord.
Een onbekende trachtte haar te wurgen, sloeg haar met een scherp wapen zeven keer in het gelaat
en klopte haar ten slotte met een stomp voorwerp de schedel in. De vrouw overleed slechts enkele
uren later maar kon niets vertellen over haar moordenaar(s) de zware verwondingen beletten haar te
spreken. De misdaad was gepleegd tijdens een luchtalarm: sirenegeloei had de burgers naar de
schuilkelder gejaagd terwijl boven de stad een luchtgevecht gevoerd werd tussen Duitse en
geallieerde vliegers. Het onderzoek startte dus in moeilijke en nerveuze omstandigheden… die
natrilden tot in het parket vermits het eerste proces verbaal vertelt dat de gerechtelijke politie van
Gent om 14 uur aan het werk gezet wordt om een onderzoek te beginnen in een moordaffaire… die
pas twee uur later gepleegd werd.

Jeannette

Jeannette Standaert was welstellend en populair. Te IJzendijke (Ned.) geboren kwam zij
zeer jong naar St.-Niklaas waar haar vader een juwelierszaak begon die zij na de dood van haar
ouders met succes verder exploiteerde .
Zij bleef ongehuwd. Ongetwijfeld is ze op 45- jarige leeftijd ooit eens verliefd geweest op
een buurman, de h. Arthur Timmermans, maar het verschil in leeftijd – zij was jaren ouder – scheen
haar een hinderpaal voor een gelukkige verbintenis. Toch is die Arthur Timmermans << in de
familie >> gekomen. In 1918 trouwde hij met Leontine De Mey, een nicht van Jeannette Standaert.
De aangetrouwde neef Timmermans en zijn vrouw woonden zelfs vier jaar in bij << tante >>
Jeannette. Dank zij haar werd hij een welstellend juwelier en in 1939 stelde zij hem aan tot haar
bijzonderste, bevoorrechte erfgenaam. Maar in 1944 – op het ogenblik van de moord – boterde het
niet meer tussen tante Jeannette en haar aangetrouwde neef Arthur Timmermans. Oorzaak was
120